Czy To Tylko Sen?? ZAWIESZONE

Francesco, przyjaciółka i powracająca pamięć.

Francesco przyjechał chwile później do rodziców domu, od razu poszedł do gabinetu ojca. Ja byłam w ogrodzie oglądając kolejny album ze zdjęciami, które nic mi nie mówiły. Po chwili Francesco wyszedł z domu, a ojciec z gabinetu i szedł w moją stronę. Usiadł obok mnie i przytulił.
- Lenka przepraszam, że nie uwierzyłem ci, jak mówiłaś to pierwszy raz.
Pocałował mnie w czoło, wstał i chciał odejść ale usiadł spowrotem. Opowiedział mi o tym jak uparłam się pójść do publicznej szkoły, i że w końcu się zgodzili. Pokazał mi jeszcze parę zdjęć.
- Tato czy ja mieszkam tutaj?? Widziałam te zdjęcia gdzieś jeszcze, ale nie pamiętam gdzie.
- Nie skarbie nie mieszkasz już tutaj, ale to zawsze będzie twój dom.
Nie wiedziałam o co mam dalej pytać. Zaczął padać deszcz więc schowaliśmy się do domu. Po kolacji poszłam na górę do swojego pokoju, to był mój azyl w którym czułam się bezpiecznie. Usłyszałam dzwonek do drzwi, więc zeszłam zobaczyć kto przyszedł. Poznawałam tą dziewczynę.
- Cześć, ty jesteś Zosia??
Przebiegła do mnie i przytulił mnie.
- Tak, tak, tak, a jednak pamiętasz juhuu.
Tak to na pewno była ona zwariowana i kochana Zosia. Poszliśmy do kuchni wzieliśmy cole i ciastka, a później na górę.
- Zosiaa skąd się znamy??
- Ze studiów, mieszkałyśmy razem w pokoju, w akademiku. Studiowałaś Turystykę tak jak ja i pracujemy w agencji El Sol. Ty kończysz jeszcze Polonistyke zostało ci pół roku.
- Nic nie pamiętam.
Przytuliła mnie i uśmiechneła się.
- Będzie dobrze przypomnisz sobie wszystko.
Rozmawiałyśmy 3 godziny mówiła o sobie, o tym jak śmiała się z Francesco i o moich fochach. Od powrotu do domu nie odzywałam się zbytnio do rodziców, czasem rozmawiałam z kamerdynerem i ogrodnikiem. Gdy już zjadłam kolacje poszłam spać. Śnił mi się koszmar i w wszystko zaczęło składać się w jedną całość. Gdy tylko nastało rano, pobiegłam do rodziców by im powiedzieć, że prawie wszystko pamiętam.