Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oynayın bir tık ötede...
Vera tencerenin içindeki çikolatalı sosukarıştırmaya devam ederken zil çalmıştı. Annesi ağıradımlarlakapıya gidip açtığında gelenin kargocu olduğunu gördü.
"Vera Doğan?" Diyesorduğunda Mine, "Annesiyim." Adam kafasınısallayıpelindekibüyük kutuyu kadınauzattı.
"İyi günler." Kadının cevap vermesini beklemeden hızlıadımlarıylabahçedençıktı. Evin sokağındandöndüğü an önünde Isabel belirdi.
"Verdin mi?" Tek kaşı usulca havaya kalkmış karşısında ki genç adama bakıyordu.
"Verdim abla." Isabel yüzünüburuşturdu. "Abla senin anandır." Diye fısıldadı. Uzun deri ceketinin cebinden beyaz zarfıçıkarıp adama verdi. Zarfıaldığında koluna iki kere pat pat yapıparkasınıdöndü ve arabasına bindi.
Telefonunu çıkarıppatronuaradı. "Tamam, vermiş." Telefonundiğer ucundaki adam gülümsedi. "İyi, çokiyi. Gelebilirsin Isabel." Dedi ve telefonukapadı.
"Yüzümekapatmaktan ne zaman vazgeçeceksin?" Telefonu indirip yan koltuğaattıvearacıçalıştırdı.
*
"Anne, kim gelmiş?" Mine mutfağa girip elindeki büyük kutuyu masanınüzerine koydu.
