Kayra BXB

Final

5 yıl sonra..

Barış ile birlikte yine oradayız ve 5. Yılımızı kutluyoruz.

Liseden sonra mühendislik kazandım, Barış da mühendislik tutturdu ve aynı üniversiteye gittik.

Kemal, mimarlık okudu tabii resim yeteneğini Can ile birlikte geliştirdi. Can ise ressamlık üzerine okudu. Şu an mükemmel ötesi eserler çıkartıyor.

Annem, Barış ile iyice yakınlaştı onu çok seviyor.

Bana her zaman destek olan annem, hayatımın en güzel yanı bize o kadar güzel gözle bakıyor ki.. hep bunun için şükrediyorum.

Bana her şeyin en güzelini vermiş.

Barış ise hayatım olmuş.

Her anımı onunla geçiriyorum. İyimi kötümü onunla paylaşıyorum.

Şu an ise o eski günlerde yaptığımız gibi yere uzanmış, el ele tutuşmuş, gökyüzünü izliyoruz.

"Hatırlıyor musun?" Diye sordu sakince gökyüzüne bakarken ve devam etti.

"Buraya ilk geldiğimiz zamanı."

"Evet, ve aynı o zamanki gibi hala sana çok aşığım."

"Hayatıma girdiğinden beri... Kendimi bir kere olsun kötü hissetmedim biliyor musun?" Dedi.

Elini bırakmadan oturur şekile geldim ve bir bacağımı diğer tarafa attım. Üzerinde otururken yüzüne doğru eğildim.

"Biliyorum, çünkü ben de kendimi bir kere olsun kötü hissetmedim." Dedim fısıldayarak ve dudağını öptüm.

"Seni çok seviyorum." Dedi.

Bir süre sonra kendi kendimize otururken Barış ayağa kalktı. Üzerini çıkarmaya başladı.

"Hadi ama ne yapacağımı biliyorsun." Dedi, biliyordum ben de üzerimi çıkardım.

El ele tutuşup suya doğru koştuk ve hızla atladık.

"Çok güzel!" Dedim seslice.

"Evet! Senin gibi güzelim." Dedi kocaman gülümsüyordu.

Gözlerinin içi gülüyordu. Bir çocuk gibi çok mutluydu.

Bazen küçük bir çocuk kadar masum oluyor ve ben onun her haline aşık oluyorum.

Suda oynadık hatta bu sefer nefes tutma yarışı yaparken ölüyor gibi olmadım. Güzeldi.

"Ben kazandım!" Dedim kafamı sudan çıkardığımda onun çıkmış olduğunu gördüğümde.

"Kazandığın için ödülün olması lazım ne olsun?"

"Hmm sanırım buldum." Dedim ve sudayken yanına yaklaşıp bacaklarımı beline sarabildiğim kadar sardım, ellerimi boynuna getirdim ve kafasını yaklaştırıp öptüm. Dudakları yumuşacıktı.

Yavaş yavaş öpmeye devam edip ayrıldım.

"Bana da ödül oldu ama olsun." Dedi gülerek.

Ben de güldüm.

"Ne kadar zaman geçse de biz hep aynıyız hiç büyümemiş gibiyiz." Dedim. Konuşmam bitince dudağımda küçük bir tebessüm oluştu.

"Evet, öyle. Sanki o tanıştığımız ilk gün kadar heyecanlıyım her gün. Seni her öptüğümde kalbim yine ilk zamanki kadar hızlı atıyor. Çok aşığım sana. Ne kadar yaşlansak bile yine böyle olacak. Seninle iken o küçük halime dönüyorum ben."

"Yaa tamam yeter bu kadar duygusallık bize. Sonra ağlarım tutamazsın beni." Dedim gülerek.

"Tamam tamam. Gel çıkalım sudan. Hasta olursan kim bakacak sana."