pijn! (voltooid)

hs 5

Zondag
Ik zit al in de zaal. Langzaam komen er meer mensen. We oefenen het zwanenmeer. Daarna fiets ik naar huis.
-thuis-
Ik kom binnen en mijn moeder is er niet. 'Mam ik ben thuis!' Gil ik. 'Ik ben boven!' Roept ze terug. 'Je bent wel laat ik ver-' Ze word onderbroken door de bel. 'Ik ga wel!' Schreeuw ik. Ik loop nog rond in mijn tutu. ach ik ken de gast toch. Ik open de deur... en ik kan niet geloven wie ik zie!

'Anna? Ben jij dat?' Ik kijk hem aan. Ik sla de deur hard dicht. 'Mama! Haal hem weg!' Gil ik naar boven. Mama loopt in een blauwe jurk naar beneden. 'Wat is er schat?' 'Papa...Hij...Hij staat voor de deur!' Schreeuw ik. 'Dus? Hij is onze gast.' Ik kijk haar aan. 'Wat is er?' Alle geluiden om me heen vervagen. Het enige wat ik nog hoor is papa gillen, mezelf gillen schreeuwen en lachen, ik hoor Safier. Alles gaat door elkaar. Ik doe mijn vingers in mijn oren en begin te gillen. Ik hoor vaag gepraat op de achtergrond. Ik val langzaam op mijn knieën. Ik Schreeuw dat ze op moeten houden. Ik gil en begin langzaam ye huilen dan vervagen de stemmen. 'Anna Hoor je me?' Mama zit naast me met een arm om me heen. 'Wat gebeurde er Anna?' 'Ik...ik hoorde mezelf, en Safier en papa...ik...' Ik sta op en ren naar boven. 'Anna!' Gilt mama. Ik hoor de deur open gaan. Ik hoor papa's stem. Ze praten. Hoe kan mama die idioot uitnodigen. Ik loop langs Safiers kamer. Een pijn gaat door mijn hart. Ik loop mijn kamer in en barst in tranen uit. Als ik rustiger ben, hou ik me stil. Ik hoor ze beneden lachen. Ik zet mijn muziek op en dans. Meestal voel ik me dan beter... maat nu niet. Ik kleed me om en loop rustig naar beneden. Mijn handen trillen, ik open langzaam de deur naar de woonkamer. Mijn hand trillen meer als ik zijn gezicht zie. 'Anna, Hallo.' Zegt hij lief. Een rilling loopt over mijn rug. Ik ben bang voor hem. Ik zeg niets. 'Anna zeg even Hallo hij is je vader.' Ik schud mijn hoofd. 'Anna!' Zegt mijn moeder streng. Ik doe een stap naar achter. 'Lieverd, ik heb je zo gemist. En gefeliciteerd, met je plek bij het Nederlands ballet team.' Zegt hij weer. Ik staar naar ze. Ik zeg niets. Ik wil wel maar ik kan geen woord uitbrengen. Ik ben te bang dat hij me iets doet. 'Anna zeg eens iets.' Zegt mama. Ik open mijn mond maar er komt geen geluid. Ik kan over Safier beginnen. Ik probeer wat te zeggen. 'Mis je niet iemand?' Zeg ik zacht. Papa kijkt me vragend aan. 'S...Safier.' Zeg ik nog zachter. 'Safier?' Vraagt papa me vragend. 'Die gast... die je hebt...' Ik maak mijn zin niet af. Er rolt een traan over ik wang. 'Anna! Zeg maar niet he.' Ik slik. 'Die gast die je hebt... vermoord.' Zeg ik. Een blink van woede zie ik in papa's gezicht. 'Anna!' 'Het is waar mama! Je zit met de moordenaar van je kind aan tafel!' Gil ik terug. 'Ann-' 'Laat haar maar.' Zegt papa. 'Wat kom je doe?' Vraag ik aan hem. 'Ik wil een nieuwe start met jullie maken.' Zegt hij. Ik kijk hem aan met grote ogen. 'Dat kan ook echt na wat je gedaan hebt! Mama denk na! Wie is hier de genen die in angst voor die eikel nachtmerries heeft?! Als jij hem hier toe laat ben ik je dochter niet meer!' Gil ik. Mama en papa kijken me verschrikt aan. 'Luister Anna ik-' 'jij moet je mond houden!' Onderbreek ik hem. Wauw.. dat ik dit durf. Hij staat op en loopt op me af. 'Doe me niets!' Gil ik terwijl ik in elkaar zak. 'Robbert!' Gil mama. 'Anna, kijk me eens aan.' Ik kijk hem niet aan en blijf zitten. Hij pakt mijn arm vast. 'Blijf van me af!' Gil ik terwijl ik mijn arm terug trek. 'Anna! Luister dat was ik vroeger. En ik heb er spijt van. Ik wil het goed maken.' Ik sta op en loop wat stappen weg. 'Gaat je nooit lukken... moordenaar!' Ik ren naar mijn kamer...

Nieuw deel. Wat vinden jullie? Vote, share, comment, folow.