pijn! (voltooid)

hs 38

Ik voel de muur tegen mijn hoofd en in mijn rug. 'Anna!' Hoor ik Safier roepen. Ik laat niets van pijn merken ookal gaat er veel pijn door me heen. Ik open mijn ogen en zie papa op me af komen. 'Je wilde het zelf.' Zegt hij. Ik werp een korte blik op Safier die op staat en naar me toe komt. 'Safier nee. Ik red me wel.' Zeg ik terwijl ik tegen de muur ga zitten. Ik voel klappen in mijn gezicht. Ik voel bloed uit mijn wonden stromen. 'Anna, nee dit kun je niet doen!' Roept Safier. Hij rent op me af en drukt me tegen hem aan. 'Safier... ik red me wel. Ga. Je kamer is er nog. Ik zie je zo.' Zeg ik terwijl ik me los trek. Hij kijkt me aan. 'Ik blijf.' 'Nee Safier. Geloof me, ik bescherm je.' Ik voel een trap tegen mijn benen. Ik houd het gillen van pijn in. 'Ann-' 'Nee Safier, ga.' Hij staat op en kijkt me aan. Ik zie tranen in zijn ogen. 'Tot zo.' Zeg ik. Hij knikt en loop de trap op. Ik word bijna overal naar toe gegooid en bijna overal geslagen of geschopt. Nieuwe wonden, blauwe plekken, blauwe ogen en bloed... dat is er vast allemaal. Als hij eindelijk klaar is stuurt hij me naar boven. Met elke stap die ik zet gaat er pijn door me heen. Ik heb geen Kik gegeven. Ik loop de trap op naar de badkamer en haal het bloed van me af. De deur gaat open ik zie Safier. Hij kijkt me geschrokken aan. 'Anna...' zijn gezicht maakt me verdrietig. Hij loopt op me af en geeft me een knuffel. Ik begin te huilen. Alles wat ik in hield komt er uit. Make-up heeft geen zin meer. Alleen op mijn ogen. Wat moet Jason wel niet denken? Of mama? 'Kom.' Hij tilt me op en legt me op zijn bed. Hij gaat op de grond zitten en streelt zachtjes door mijn haar. 'Ik ben bij je. Rustig maar.' Zegt hij met een kalmerende stem. 'Wat moet ik tegen mama zeggen? Of tegen Jason?' Vraag ik snikkend. 'Zeg gewoon niets. Of zeg de waarheid of verzin weer een smoes.' 'Mijn smoezen zijn op, als ik de waarheid zeg ben ik dood. Dus ik zeg niets.' Hij knikt begrijpelijk. Ik hoor de voordeur. 'Ik ben er!' Hoor ik mama roepen. 'Hai mam!' Roep ik zo blij mogelijk. 'Heey Anna! Ben je al thuis?' 'Ja!' Ik hoor haar naar boven komen. Ik kijk Safier aan. 'Wat nu?' Vraag ik hem op fluister toon. Hij haalt zijn schouders op. De deur gaat open. 'Heey Anna, gaat het al wat bete-' als ze me ziet is ze stil. 'Wat is hemelsnaam is er met jou aan de hand. Elke dag krijg je meer blauwe plekken. Val je zo vaak?' 'Ik ben klunzig mam.' Zeg ik nep lachend. 'Waar. Maar gaat het al beter.' 'Ja hoor.' Ze glimlacht. 'Komen jullie zo eten?' 'Ja.' Zeggen we in koor. Mama gaat naar beneden. Na een tijdje gaan we eten. Ik sta op en loop zo goed mogelijk naar beneden samen met Safier. 'Lekker mam.' Zegt Safier als hij het eten ziet. We gaan zitten. Ik ga zo ver mogelijk van papa vandaan zitten. Ik en Safier hebben een gesprek en mama en papa ook. Na het eten gaan ik en Safier naar boven. Morgen naar school. Geen idee hoe dat gaat...

Nieuw deel. Wat vinden jullie? Vote, share, comment, folow. Thnx xxxx.