pijn! (voltooid)

hs 52

Ik voel dat ik wakker ben maar ik kan niet. Elke keer dat ik in adem doet het pijn. Ik voel dat ik in een soort plas lig. Ik heb verschrikkelijke hoofdpijn en hoor gehuil en geschreeuw. Ik ga langzaam recht op zitten, wat ik meteen weer op geef. Ik open mijn ogen en kijk waar ik in lig... bloed... mijn bloed. Ik grijp pijnlijk naar mijn hoofd. Het bloed stroomt over mijn hand. Ik zie mama en papa tegen elkaar schreeuwen. 'Mam...' is alles wat ik kan zeggen. Ik zie dat papa en mama naar me kijken. Mama rent op me af en gaat naast me zitten. 'Anna... ik dacht dat je dood was.' Zegt ze huilend. Ze drukt me tegen haar aan. Nu zit zij ook onder het bloed, wat best logisch is. Ik zie papa ons stom aanstaren. 'Wat?' Vraag ik. Hij zegt niets. Mama staat op en pak onze verband doos. Ze verbind mijn wond. Mama is wat rustiger. 'En wat jou betreft mag je gaan en nooit meer terug komen.' Zegt mama boos tegen papa. 'Met plezier!' Roept hij en hij loopt weg. De voor deur slaat hard dicht. 'Gaat het Anna?' Ik knik zacht maar mama weet toch de waarheid. 'Waar... is Safier?' Zeg ik met moeite. Ik wist niet dat ademen pijn kan doen. 'Boven.' Ik probeer op te staan. Ik zak eerst een beetje Door mijn benen maar daarna kan ik redelijk staan. Ik loop richting boven. Als ik eindelijk boven ben klop ik uitgeput op zijn kamer deur. Hij doet open. Ik geef hem een nep glimlach. 'Anna... gaat het?' 'Ja jij... mag in iedergeval die... beelden hebben.' 'Weet je zeker dat het gaat? Zo kort ademig zijn is niet normaal.' 'Ik ben... oké.' Hij geeft me een knuffel. Het doet wel pijn maar ik zeg maar niets. Hij laat me los en pakt zijn tablet. 'Hier is het. Als het goed is duur het 2 weken en dan kunnen we daar weer terecht.' Ik knik begrijpend en loop richting mijn kamer...

Nieuw deel. Wat vinden jullie? Vote, share, comment, folow. Thnx xxxx.