pijn! (voltooid)

hs 32

Op zaterdag

Eindelijk zaterdag. Ik ga op de bank liggen en luister muziek zonder oortjes. Papa is nog niet wakker. Ik zet mijn muziek niet te hard. Na ongeveer een uur komt papa beneden. 'Goedemorgen papa.' 'Mag die takke herrie uit?' Vraagt hij meteen. Ik pak mijn oortjes van tafel en doe ze in. 'Ik zei uit!' Hoor ik papa schreeuwen. Ik ben hem echt helemaal zat. Ik doe mijn oortjes uit en zeg: 'Ik wil het aan. Het is toch weekend. Ik kan gewoon doen wat ik wil.' hij kijkt me boos aan. 'Wat zei je daar?' 'Een puber ding.' Zeg ik. Hij loopt op me af. Ik sta op en ren naar boven. Als ik in mijn kamer ben draai ik de aan de binnenkant op slot. Er word aan de deur gerammeld. 'Doe open!' Schreeuwt papa. 'Als je rustig bent!' Schreeuwt ik terug. Hij loopt weg. Ik ga muziek luisteren en appen. Als ik denk dat hij rustig is (wat eigelijk niet te voorspellen is) loop ik naar beneden. Hij staat in de keuken aardappels te snijden voor vanavond. Hij kijkt me aan. 'Daar ben je dus.' Zegt hij boos. Ik loop achteruit tegen de muur aan waar de bank tegen aan staat. 'Laat me met rust!' Gil ik. Hij staat nu heel dichtbij. De hand zonder het mes komt op me af en drukt mijn keel tegen de muur. 'papa... ik krijg... geen... lucht.' Ik probeer zijn hand weg te duwen. Als dat is gelukt hap ik naar adem. Ik ga met mijn gezicht naar de bank zitten. Ik ga zo zitten dat hij alleen de zijkant van mijn been en mijn rug kan raken. Hij trapt me tegen mijn rug en benen. Wat zou Safier hier van vinden? Tot mijn zesde hadden ze een best sterke band. met die gedachte Schreeuw ik: 'wat zou Safier hier wel van denken!' Ik kijk op en zie hem naar me kijken. 'Denk je dat Safier dit gewild had!' Ga ik verder. 'Antwoord! Jij denkt dat hij dit zo gewild had! Hij was je zoon! Je had zo'n band met hem en dat heb jij weg gegooit! En nu pak je mij!' Ik zie hem bozer worden. 'Safier is dood!' Schreeuwt hij en ik zie het mes op me af komen! Er gaat een steek door mijn voorhoofd. Ik haal mijn hand naar mijn hoofd. Als ik er naar kijk zitten ze onder het bloed. Ik verga van de pijn. Tranen stromen over mijn gezicht. Ik sta op en ren naar de keuken. Ik pak een doek, druk die tegen de wond en ren dan naar buiten. Het boeit me niets dat het regent, of dat ik geen schoenen en geen jas aan heb. Ik ga nu naar het ziekenhuis...

Nieuw deel. Wat vinden jullie? Vote, share, comment, folow. Thnx xxxx.