Oddinary/Hyunlix√

3. 7 Vampir ve Tek Ev

"Kanını emmeme izin verir misin?"

"Ne?!"

Ağzımı hızlıca kapatmıştı. Ne kan emmesi? Yoksa...bunlar vampir mi? Ah tanrım dünya sadece insanlara, bitkilere ve hayvanlara ait değilmiş.

"Seninle ben ne yapacağım?"

Ağzımdaki elini çekip kendini yatağa sırt üstü attı. Ben de hiç beklemeden onun gibi yatmıştım.

"Vampirsiniz demek? Wuahh çok güzel bu!"

"Ne?"

"Ya diyorum ki bu boktan dünya sadece insanlara, bitkilere ve hayvanlara ait değilmiş."

"Biz yarı insanız aslında?"

"Olsun, adınız yine de vampir değil mi?"

Kafasını olumlu anlamda salladı. Gülümseyerek yerimden doğrularak cebimdeki telefonu elime almıştım.

"Hey hey ne yapıyor-"

"Gülümse?"

Telefonu kaldırıp birkaç fotoğraf çekmiştim. Bununla şaşırmışa benziyordu. Yani ne bekliyordu ki başka?

"Çok değişik birisin."

"Sende tuhafsın Hyunjin."

"Hyunjin mi?"

"Adın bu değil mi? İçeridekiler öyle dedi."

Kafasını anladığını belirten şekilde salladı.

"Benim de adım Felix."

"Biliyorum."

"Ne? O zaman bana neden minik, bebek sıfatlarını kullandın?"

"Çünkü öylesin."

Öyle miyim? Yok artık!

"Neyse şey...en son kan emme diyordun? Beni de mi vampir yapacaksın?"

Karşımdaki beden yerinden doğrularak sabır dilercesine bir nefes almıştı.

"O, o kadar kolay değil. Sadece anlaman için öyle dedim. Of tanrım!"

Anlına avuç içini bastırarak kafasını iki yana sallamıştı. Yani hiç anlamam için dediğini sanmıyordum.

"Hmm öyle mi? Sen bilirsin? Ben buradan ne zaman çıkacağım?"

"Gelmeden önce düşünseydin?"

Verdiği cevapla oflayıp ayağa kalmıştım. Duvarlarda asılı bir sürü resim vardı. Ama hepsi sadece siyah ve gri renklerden oluşuyordu. Onun haricin de odasında kocaman bir kitaplık vardı ve içindeki kitapların hepsi düzenli bir şekilde sıralanmıştı.

"Ne yapıyorsun?"

"Bakınıyorum?"

Kitaplıktan elime gelen ilk kitabı elime alıp açtım. İçin de anlamadığım bir sürü yazı ve değişik daha doğrusu iğrenç resimler vardı. Yüzümü ekşiterek kitabı kapatıp tekrardan yerine koymuştum.

"N'oldu?"

Boynumda hissettiğim sıcak nefesle göz kapaklarım titrekçe kapanmıştı. Bunu yapmayı neden bu kadar seviyordu ki?

"Kitapların gerçekten iğrenç."

En sonunda ağzımı açıp konuşmuştum. Dudaklarını tenime değdirerek kıkırdamıştı. Evet, etkileniyorum hem de çok fena etkileniyordum.

"Hmm~"

Değişik mırıltılar çıkararak sıcak nefesini tenimle buluşturuyordu. Hiç bir şey yapamıyordum. Sanki hareket yetkimi kaybetmiş gibi hissediyordum.