Oddinary/Hyunlix√

31. - Özel Bölüm-

Merhaba herkese nasılsınız?? Umarım sağlığınız, sıhhatiniz yerinizdedir🥰

Yazarişkonuz bu fici çok özlemiş yaaaa
Ve dedim 1 senenin ardından neden özel bölüm gelmesin OEJWLDJWDL

Gerçekten çok uzun bir zaman olmuş daha dün gibi aklımda bu fice başlayışım. Umarım ficin konusunun bir kısmını hatırlıyorsunuzdur.

İyi okumalar Çıtırlarım ...♡♡♡

<><><>

Yatağımda, dizlerimi kendime çekmiş, sessizce oturmaya devam ederken ellerimi inceliyordum. Bu eller yıllar sonra çökecek miydi? O elleri Hyunjin'in elleri üstünde düşündükçe yüzümü ekşitip ellerimi hızla bacaklarımın etrafına sararak olduğum yerde daha çok küçüldüm.

Hyunjin ile birlikte olmamızın üstünden 5 yıl geçmişti ve ilişkimiz sorunsuz ilerliyordu. Ancak bu son günlerde beni rahatsız eden bir konu aklımı sürekli karıştırıyordu. Ben gün geçtikçe yaşlanırken o 5 yıl önce tanığım Hyunjin'in tıpatıp aynısıydı. Sadece artık Kırmızı afet değildi...

Ne kadar saç rengini değiştirmesini istemesemde bunun daha güvenli olduğunu söylemişti ve siyah saça dönmüştü. Ben ise hala onun -ne kadar saç rengimi değiştirip dursamda tekrardan eski rengine dönüyordum- Sarışın Afet'iydim.

Düşünceler denizinde yüzmekten yorulmuş şekilde karnıma doğru çektiğim bacakları yatakta gelişi güzel uzattıktan sonra derin bir nefes aldım. Bende artık bedenimin gün geçtikçe yaşlanmasını, çökmesini istemiyordum ama Hyunjin beni dönüştürmemekte kararlıydı. Diğerlerini de bunu gizlice yapmalarını söylesemde her defasında Hyunjin bunu yakalıyordu.

O yaşlanmıyorken benim yaşlanmam haksızlıktı!

Belki 40 sene sonra buruş buruş olmuşken, belki o zamana kadar yaşayamayacak da olabilirdim. O benim yanımda yirmili yaşlarda olması düşüncesi çok sinir bozucuydu. O halde kim beni severdi ki? Saçmalık!

Vampir olmak istiyordum. Bu insan halimle bu dünyaya ne faydam olmuştu ki? En azından onunla uzun bir yaşamımın olmasını, beraber olmak istiyordum ama bunu ne kadar ona anlatsamda kabul etmiyordu inatçı Kırmızı Afe- pardon artık Kırmızı bir Afet değildi. Ama kırmızılığını koruyamasa da hala bir Afetti.

Bazen ikimizi, yanyana vampir olarak hayal ediyordum. Bence vampir aleminin en taşşaklı çifti olurduk. Bu hayal benim için muhteşemdi ki içine eden bir adet Afet'im olmasaydı.

Bunları düşünürken odaya giren Hyunjin'den bi' haberdim. Çoğu zaman bunları düşünürken onun geldiğini bile anlamıyordum.

"Sarışın Afet'im neyi düşünüyormuş bu kadar?"

Yanıma uzanarak, yanağıma sert öpücüklerinden birini bıraktı. Ardından da irislerini yüzüme sabitletip beklentiyle yüzüme baktı.

"Biliyor musun? Ben bir plan yaptım."

"Ne planıymış bu?"

"Seninle beraber uçuruma gideceğiz. Ben orada kendimi uçurumdan atıp ölme derecesine geleceğim ve sen beni kurtarıp mecburen vampir yapıcaksın. Nasıl plan?"

Söylediğim şahsen çok mantıklı planımla içten bir göz devirip kendini yatağa sırt üst devirdi. İç çekerek verdiği nefeslerden, bu konudan bıktığını anlamıştım.

"Felix, seni dönüştürmeyeceğim."

"Neden Hyunjin!? Neden dönüştürmüyorsun da bana bunu çektiriyorsun?!"