Oddinary/Hyunlix√

32. - Özel Bölüm 2 -M-

Yazdım yazdım sonunda🙈😇

İyi okumalar Çıtırlarım💕💕

<><><>

"Ben hala Sarışın Afet'im. Ve hala açık sözlüyüm. Sevişelim Afet'im."

Bileklerimde ki demir kelepçeleri sallayarak istekle konuştum. Gözlerinin için bakmaya devam ederken hiçbir tepki göstermemesine karşı tek kaşımı kaldırdım ve cilveyle alt dudağımı dişlerimin arasına alıp beklentiyle yüzüne baktım. Alt dudağıma batan sivri dişler rahatsız ediyordu ama elbet alışacaktım buna.

"Yorgunsun. Seni vampire dönüştüreli daha kaç saat oldu. Biraz dinlen ve boğazının yanmamasının tadını çıkar. Çünkü gece olana dek bir daha kan içemeyeceksin. Canın yanacak ama alışman gerekiyor."

"O zaman şimdiden sen yak. Hadi Hyunjin. Ben zaten eskiden çok acı çektim. Emin ol bu hiç canımı yakmayacak."

Bir kez daha onu ikna etmek için mırıldandığımda irislerini gözlerimizden çekerek göz hizasında olan camdan dışarıya uzun bir süre baktı. Kararsız olacak kadar ne vardı? Sanki gel seni becereyim demişim gibi uzun uzun düşünüyordu.

"Yoksa sen korkuyor musun Afet'im?"

"Ne? Neden korkacakmışım?"

Bana dönerek sorduğu soruyla pişkince gülümsedim.

"Ben vampir oldum ya şimdi. Beni...tatmin edememekten mi korkuyorsun yoksa?"

Söylediğim şeyle sırıtmaya devam ederken o beklemediği şeyle şaşkınlığını gizleyememişti. Bununla alakası olmadığını biliyordum ancak onu gaza sokacak başka bir bahanem yoktu ki.

"Felix, kaşınma."

Söylediği şeye karşı dudaklarımı büzdüm. Ne kadar nazlı çıkmıştı be! Sanki o sikilecekti.

"Bebeğim, aşkım, canım Afet'im. Sen böyle değildin yaa. İyi git. Ama gitmeden önce şu bileklerimi çözer misin? Sen bana dokunmuyorsun ben kendime dokunabileyim."

Son kozumu da kullanmıştım böylece. Kendime dokunmama sebepsizce kızıyordu. Sanırım o 5 yıl önceki olayda, ellerini bağlayıp kendime gözleri önünde dokunmamdan dolayı ona travma kalmıştı.

"Hayır, dokunamazsın."

"Off Hyunjin! Sende hiçbir şeye izin vermiyorsun. Gel sevişelim diyorum yok, bileklerimi çöz diyorum o da yok."

"Felix, vampir olunca daha da azgınlaştın gibi sen. Ne yapacağım seninle ben?"

Tek elini şakaklarına götürüp ovalayarak sitem edercesine konuştu. Yani sadece vampir halimle onunla bir an önce sevişmek istiyordum. Bu azgınlık mıydı sanki!? Hıh!

"Şimdi bileklerimi çözmeyecek misin?"

"Çözeceğim. Ama sonra."

Derken ki ses tonu kalındı. Ardından omzumun iki yanına yerleştirdiği kollarından destek alarak yüzüme doğru eğildi. Bir an da koyulaşan irislerinden bir an olsun gözlerimi ayırmıyordum.

"Seni sertçe becermemi mi istiyorsun?"

Dudaklarıma doğru sıcak nefesleri eşliğinde fısıldadığın da titrek bir nefes alıp başımı onaylar şekilde hiç düşünmeden salladım. Sanırım Hyunjin haklıydı. Ben vampir olunca daha çok azgınlaşmıştım.

"Ah, Azgın Sarışın Afet'im."

Dedikten sonra kollarından birini belime dolayıp diğeri de saçlarıma daldırmasıyla gövdesini tamamen üstüme bırakmıştı. Öncekine nazaran bedeni ağır gelmiyordu.