Ve kızıl dolunay vakti geldi.
Beldam için, bizim için yeryüzüne ikinci kez adımımı attım. İkinci kez o mağarada güzel yüzüne baktım ve yaptığım onca şeyden sonra tekrardan pişman oldum. Babamın sürgün edilişine bile ağlamayan ben Belda'nın yüzünü gö...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya Kayı
***
"Keşke tüm insanlığın tek bir boynu olsaydı ve o da benim elimde olsaydı."
Carl Panzram
***
Akşama doğru 15:25
"Belda, o adamı yanına almakla hata yaptın." Buna sen mi karar veriyorsun Berlin? Keyfim öyle istedi ve aldım.
"Pişman olduğunda gelip bana ağlama ama. Düşündüğün gibi emirlerine itaat etmezse sana yardım etmeyeceğim." İlk olarak ben ağlamam Berlin. İkinci olarak da zor bir duruma düşersem yardım isteyeceğim son kişi bile olmazsın. Hem sen canlı bile değilsin. "Cidden, zaman geri sarılırken beyninin suyu falan mı aktı? Ciddi soruyorum."
Kafamı iki yana sallayıp iç geçirdim. Sabrımın son demlerini yaşıyordum. Beynimin için de sürekli kendi sesimi duymaktan kafam şişmişti. Ben sessizlik insanıydım, ne çok gürültüye gelebilirdim ne de fazla dırdırcı insanlara.
"Kalbimi kırıyorsunuz leydim." Senin kalbin mi var Berlin? "Bilmem, belki de vardır." Olmadığını umalım. "Kendi sesinizi duymak size kötü geliyorsa sesimi değiştirebilirim." Bunu yapabilir misin? Neden daha önce söylemedin ki? Amacın beni çıldırtmaksa baştan söyle zaten çıldırmanın eşiğindeyim. "Çok sert konuşuyorsunuz ama, hiç istemediniz ki sesimi değiştirmemi." Müneccim miyim ben nereden bileyim böyle şeyler yapabildiğini.
"Şimdi nasıl? Bu benim orijinal sesim." Kalın, gür bir ses beynimde yankılandığında kafamı tutup yere çömeldim. Çok gürültülü! "Pardon, istemeden oldu." Sırıttığını hissedebiliyorum, gülme. "Ne münasebet canım."
"Belda iyi misin?" Kafamı sallayıp Kayı'ya iyi olduğumu söyledim. İki gündür yürüyorduk, şehrin yolunu Kayı bildiği için haritaya gerek duymamıştık. Uzun bir süre asker olarak çalıştığı için ormanın içini ezberlemiştir diye düşünüyordum. Yine de ne olur ne olmaz buraya gelirken kaybolmamak için ağaç dallarına astıkları kırmızı iplere ara ara göz gezdiriyordum. Zaten bir insana ne kadar güvenebilirdim ki?
"Keşke bunu onu yanına almadan önce düşünseydin." Bu tavsiye senin için de geçerli Berlin. Nasıl olsa ben de bir insanım, nereye kadar bana güveneceksin? "Merak etme, verdiğim kararlara güvenim tamdır." Sen öyle diyorsan.
