Anahtarımı anahtarlığa asıp ayakkabılarımı çıkarttım. "Anne, baba, abi" diye seslendim ama evde yoklardı herhalde. Telefonuma baktım. Hiç bir arama da yoktu. Annemi aradım.
O tanıdık ses karşıma çıktı. "Aradığınız kişiye şu anda ulaşılamıyor."
Babamı aradım. Çaldı çaldı çaldı ama açmadı. Üst üste on defa daha aradım ve yine açmadı. Abimi aramak istemedim çünkü onunla küsmüştüm. Tek çare Selin'i aramaktı.
"Alo, Selin annemler evde değil. Telefonlarını da açmıyorlar.Ne yapacağım ben. Koskoca evde yalnız kaldım." Sesim titremişti.
"Öncelikle sakin ol. Koskoca kız oldun. Bekle geliyorum. Birazcık bensiz kal."
O göremese de gözlerimi devirdim. "Kalamıyorum." dedim alayla.
Biraz sessizliğin ardından "Tamam tamam ben buldum çaresini." Dedi. Telefonu yüzüme kapattı. Bende o sıra vücudumdaki tuzdan arınmak için banyoya girdim. Soğuk su beni fazlası ile serinletirken çok fazla sürmeden banyodan çıktım. Odama gidip pizza desenli pijamamı giydim. O sırada kapı çaldı. Saçıma havlu sarıp aşağıya indim. Kapıyı açtığımda karşımda Barış vardı. Aniden kapıyı tekrar yüzüne kapattım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALBİN BENİM
Teen FictionBu bir kızın ve arkadaşlarının eğlence, hüzün, mutluluk, ağlama, gülme ile dolu hikâyesi... "Sanki ne zaman görüşmeyelim desem daha çok çekiliyorduk birbirimize." ...
