𝚆𝚎𝚕𝚌𝚘𝚖𝚎 𝚝𝚘 𝚝𝚑𝚎 𝚏𝚊𝚖𝚒𝚕𝚢 ( 𝙹𝚒𝚔𝚘𝚘𝚔 )

දෙවනි පරිච්ඡේදය

මගේ පරණ ගෙදරින් ම⁣ට ගන්න අවශ්‍ය දේවල් ටික අරගන්න මිස්ටර් ජියොන් මට ඉඩ දුන්නා. එච්චර දෙයක් තිබුනෙ නම් නැහැ. ඒත් මට මගේ ඇදුම් කිහිපයකුත් අම්මගෙත් මගෙත් පින්තූර කිහිපයකුත් අරගෙන යන්න ඕන උනා. මම පෝල් ඩාන්ස් එකට ඇදගෙන හිටපු ඇදුම් ටික උනා දමලා සමාජ ශාලාවෙදිම මගේ ඇදුමකට මාරු උනා. ඉතින් දැන් මම ඉන්නේ කාර් එක ඇතුලේ මිස්ටර් ජියොන් එක්ක.

කාර් රථය තුල ඉන්න තුරාවටම මම හැම වෙලාවෙම පැළදගෙන හිටපු මගේ අම්මාගේ මාලය ඇගිලි අතර පටලව ගත්තා. ඒක නිතරම මට මගේ අම්මව මතක් කරවනවා. මම එයාට ගොඩාක් ආදරෙයි. හැමවෙලාවෙම අපි දෙන්නට හිටියේ අපි විතරයි . එයා මාව බලාගන්න හැමදේම කැපකරා. අනික් අය කියන දේවල් අදාල කරගන්නෙ නැතිව තමන් විසින්ම නැගී සිටිය යුතු ආකාරය අම්මා මට කියලා දුන්නා.

මම ස්ට්‍රිපර් කෙනෙක්( පෝල් ඩාන්සර් කෙනෙක් ) විදිහට වැඩ කරන්නේ දැන් මාස දහයක වගේ ඉදලා. මට වයස දාහතක් ලබනකම් අම්මා මට ස්ට්‍රිපර් කෙනෙක් විදිහට වැඩ කරන්න අවසර දුන්නෙ නැහැ. එයාට කොහෙත්ම ඕන උනෙ නැහැ මම ස්ට්‍රිපර් කෙනෙක් විදිහට වැඩ කරනවා දකින්න. ඒත් මම දිගටම ඒකට අවසර ඉල්ලුවා. ඉතින් අපිට ප්‍රමාණවත් තරම් මුදල් හොයන්න බැරි උනාමත්, මම කොහොමත් දැනගෙන හිටියා ස්ට්‍රිපර් කෙනෙක් විදිහට වැඩ කරන එකෙන් වැඩියෙන් මුදලක් හොයා ගන්න පුළුවන් කියලා . සමහර වෙලාවට බීමක් පිළිගන්නව එකෙන් විතරක් පවා.

දිගින් දිගටම අම්ම⁣ට ඒ ගැන කියලා කරදර කරාට පස්සෙ මට වයස දාහත ලැබුවහම අන්තිමේ එයා මට අවසර දුන්නා . හැබැයි ඒ පෝඩියම් එකේ නටන්න විතරයි. ප්‍රයිවට් ඩාන්සින් වලට නෙවෙයි.

මම ඇත්තටම නටන්න හරිම කැමති නිසා අනික් දේවල් ගැන වැඩිය හිතුවෙ නැහැ. වේදිකාවක් මත හිදිමින් නර්ථනයේ යෙදෙනවා කියන එක මට සතුටු දෙයක් උනා. මගේ හීනයක් තිබ්බා කවදාහරි වෘත්තීමය වශයෙන් නර්ථන ශිල්පියෙක් විදිහට නර්තනයේ යෙදෙන්න. ඒත් මම දන්නවා මගේ වෘත්තීය වශයෙන් ඒක තෝරාගන්න මට කවදාවත් අවස්ථාවක් ලැබෙන්නෙ නැහැ කියලා . ඉතින් මම දැනට කරන දේ අනිවාර්යයෙන්ම ඒ හීනෙට යන්තමට හරි සමීප වෙන්නෙ මට ඒකෙන් මුදල් උපයන්නත් හැකියාව ලැබෙන නිසා.

මම මගේ කල්පනාවෙන් මිදුණේ අපි දැනටමත් යන්න අවශ්‍ය තැනට ලග බව මිස්ටර් ජියොන් කියපු නිසා.

" ඔයාගේ පවුල මොන වගේද ? " මම ඔහුගෙන් ඇහුවා.

" හොදයි, මගේ බිරිද අවුරුදු දෙකකට කලින් මිය ගියා. ඉතින් ⁣⁣ඉන්නේ මමයි මගේ පුතාලා හතර දෙනයි විතරයි. ඔයා වගේම එයාලා ඔක්කොම උසස් පාසලේ ඉගෙන ගන්නවා." ඔහු කිව්වා.

" එයාලව පාලනය කරන එක ටිකක් අමාරු උනත් මම එයාලට හරිම ආදරෙයි . එයාලගේ අම්මගේ මරණය දරාගන්න එයාලට ටිකක් අමාරු උනා. විශේෂයෙන්ම බාල කෙනාට. එයා වැඩිය හිනාවෙන්නෙ නැති කතාවක් නැති නිශ්ශබ්ද ළමයෙක් උනා. අනිත් තුන්දෙනානම් ඒකත් එක්ක හොදින් ගණුදෙනු කරන බව පේන්න තිබුණා උනත් එයාලා හැමෝටම ඒකට මූණ දෙන්න තමන්ගෙම ක්‍රමයක් තියනවනේ. "

මම තප්පර කිහිපයක් එහෙමම හිටියා.

" මට කණගාටුයි. ඒක ඔයාටත් ඔයාගේ පුතාලටත් අමාරු කාලයක් වෙන්න ඇති. " මම මෘදුව කිව්වා.

මිස්ටර් ජියොන් කරුණාවන්ත සිනහවකින් මට සංග්‍රහ කරා." ස්තුතියි ජිමින් , ⁣ඔයා හොද දරුවෙක් "

" ආ අපි තැනට ඇවිල්ලා. අපි ඔයාගේ බඩු ටික ඇතුලට අරගෙන යමු. ඊට පස්සෙ මම ඔයාට මගේ පුතාලව හදුන්වලා දෙන්නම් "

මට ඇත්තටම මිස්ටර් ජියොන් කිවුවේ මොකක්ද කියලා පැහැදිලිව ඇහුනෙ නැහැ. ආය අහන්න දෙයක් නෑ. මොකද මම හිටියේ පුදුම වෙලා , මගේ ඇස් දෙක ඉස්සරහා තිබුණු විශාල මන්දිරේ දිහා බලාගෙන.

..........................................................................

ජියොන් පවුලේ පුතාලා හතරදෙනා මුණ ගැහෙන්න ලැස්ති වෙලා ඉම්න 🌚