𝚆𝚎𝚕𝚌𝚘𝚖𝚎 𝚝𝚘 𝚝𝚑𝚎 𝚏𝚊𝚖𝚒𝚕𝚢 ( 𝙹𝚒𝚔𝚘𝚘𝚔 )

දහනවවැනි පරිච්ඡේදය

Jimin pov

එදා සදුදා . ඒ කියන්නෙ ඉස්කෝලේ තියෙන දවසක්. ඒකෙන් කියන්නේ මම ඉස්කෝලේ යන්න අකමැති කියන එක නෙවෙයි. ඒත් තවම මට මෙතන අමුතුයි.

ගොඩාක් අය මාව ටොලරේට් කරා උනත් වදයක් වෙන්න ආවේ නෑ. හොබී මගේ ක්ලාසස් වල ඉන්න එක ඇත්තටම ලොකු දෙයක්. අපි දෙන්නට අපි දෙන්නව ලේසියි.

ඒත් අද.. ඇයි හැමෝම මං දිහා බලන්නේ.

මම මගේ යුනිෆෝම් එකේ මුකුත් අඩුවෙන් ඇන්දද . නැත්තම් මගේ මූණේ අවුලක්ද. එහෙමත් නැත්නම් ... වෙන දෙයක් ... ඇයි එයාලා වෙනදා වගේ නැත්තේ.

එතකොට තව සමහරු උඩ ඉදලා පහලට යනකම් මං දිහා බැලුවේ හරියට එයාලා මාව අද දැක්කා වගේ. ඒකත්... යාහ්.. එයාලා මගේ පස්ස ස්කෑන් .... කරනවා වගේ හැසිරෙන්නෙ මොකද. ඒක වෙනදා තිබ්බ එකම තමා... යාහ්...

මේක නම් හෙනම වියර්ඩ්... එන්න එන්නම තවත් අවුල් යනවා...

මම පුළුවන් තරම් ඒ බැල්මවල් මගහරින ගමන් ක්ලාස් රූම් එක දිහාට ඇවිදගෙන ගියා. මොකක් හරි වැරැද්දක් තියනවා .....

අන්තිමේ දී ලොකු හුස්මක් එක්ක පුටුවෙන් ඉදගන්නකම්ම මම හිටියේ කලබලයෙන්. ඒත් එතනත් එහෙම්මයි. හැමෝම මං දිහා බලන් ඉන්නවා. හරිම අමුතුවට... මොකද මේ.

" ජිමින් " හොබී ආවා... එයා පුදුම හදිසියකින් හිටියේ.

" හායි හොබී..." මම පුංචි හිනාවක් එක්ක කිව්වා උනත් හොබී හිටියේ හිනාවෙන්න පුළුවන් මානසිකත්වයකින් නෙවෙයි කියලා මට තේරුම් ගියා.

" ජිමින් අපි කතා කරන්න ඕනේ... මෙතන බෑ. අපි වොශ්රුම් එකට යමු... එන්න "

" අහ් හරි... ඒත් තව මිනිත්තු පහකින් ක්ලාස් එක පටන් ගන්නවා " මම හොබීගේ පස්සෙන් එන ගමන් එයාට මතක් කරා.

අපි වොශ්රුම් එකට ආවා ගමන් හොබී දොර ලොක් කරලා දාලා මගේ පැත්තට හැරුනා.

" හරි චිමී.. මේ බලන්න. මම දැන් ඔයාට දෙයක් කියනවා. ඒත් ඔයා කලබල වෙන්න එපා.. ප්ලීස්.. " හොබී පරිස්සමෙන් වචන හසුරුවනවා.

මම එකගවෙන සුළු බැල්මකින් හොබී දිහා බැලුවා.

" හරි.... චිමී.... ඔයා දැනටමත් දැක්කනේ හැමෝම ඔයා දිහා අමුතුවට බලනවා. ඒකට හේතුව ඇත්තටම ම්හ්... එක විඩියෝ එකක් චැට් ගෘප් වල ගිහින් තියනවා... ඒ එක්කම එක එක කට කතා... වගේ දේවල් ටිකක් පැතිරිලා " හොබී හිටියේ මං දිහා වදවෙන සුළු බැල්මකින් බලාගෙන .