10 𝓜☀︎︎𝓷𝓽𝓱𝓼 || SunKi AU

𝑪𝒉𝒂𝒑𝒕𝒆𝒓 42: 𝑵𝒐𝒘 𝑾𝒆'𝒓𝒆 𝑩𝒓𝒆𝒂𝒌𝒊𝒏𝒈 𝑼𝒑

"Breaking up with me?" I gasped. He slowly nodded.

"Bakit?" Naiiyak na ako.

"Anong bakit? Nakita mo ba reaksyon ng parents ko? They were furious. I don't want to disobey them." Sun said while tears fell from his eyes to his cheeks.

"Hindi mo ba ako kaya ipaglaban? Bakit ganun nalang kadali sa'yo para tapusin natin lahat?" I sobbed.

"Inilaban kita. Ipinaglaban kita." Sabi niya.

"Pero hindi ko na kaya." He hugged me so tight.

"Putangina! Sun, kung di mo na kaya sana sa akin ka humugot ng lakas. Laban nating dalawa pareho ito. Dapat hindi mo sinukuan ang anumang meron tayo." Nababasa ko na ang suot na T-shirt ni Sun.

"Riki, mahal na mahal kita. Mahal na mahal." Hinarap niya ako saka ako hinalikan.

"Pero tama sila. Masasaktan lang kita. Masasaktan lang tayo lalo 'pag ipinagpatuloy pa natin ang 'tayo'." Idiniin niya ang pagbigkas sa salitang tayo.

"Paano tayo masasaktan Sun kung buong oras ng pagsasama natin masaya naman tayo."

"Hindi mo ako naiintindihan." Humagulgol siya.

"Puwes ipaintindi mo naman! Ipaintindi mo upang maintindihan ko." Humagulgol na din ako.

"Hindi ko kaya i-explain eh." Sabi niya. Binitawan niya ang kamay kong nakahawak sa kamay niya kanina.

"Pakawalan mo na ako." Those words stung my heart.

"Masaya ako na nakilala kita at minahal. Salamat sobra dahil naranasan ko ang magmahal. Salamat dahil nagawa mo akong mapasaya." He wiped his tears.

"Kahit saglit. Kahit sandali." He smiled kahit na naiiyak pa rin siya.

"Sun, di ko alam ano gagawin ko kung wala ka." I said that mabago ko ang isip niya.

But instead he turned around and walked away.

"Kayanin mo na wala ako." His last words before he went outside of the campus.

Tangina ang sakit. Putangina ang sakit. Sinuntok ko ang dibdib ko. Putanginang buhay to.

Do I deserve all of this? Ang pagkaitan ng pagmamahal?

My sun just left me. My world went dark again.