Yorgun Savaşçı / Cenk Ahriman

3.0

Çağan'dan

Tuana kapıyı çarpıp evden çıkmıştı o anda annemin telefonu çaldı.

"Rüya hanım uçurumun kenarında parçalanmış cansız bir beden bulundu."

"Nasıl ya?"

Annemin elindeki telefonun yere düşmesiyle gözlerinde ki yaşların boşalması bir olmuştu.

"Anne ne oldu, iyi misin?!"

Annemin ağlaması daha da şiddetlenmişti.

"Rüya hocam iyi misiniz?"

Dedi Deniz.

"Beliz..."

Annemin ağzından çıkan tek şey 'Beliz.' kelimesi olmuştu.

"Ne olmuş Beliz'e?!"

Dedi Cenk.
Hepimiz meraklı gözlerle anneme bakıyorduk.

"Hocam konuşsanıza!"

Dedi Yağız.

"Cansız bir beden bulunmuş, parçalanmış! Benim yeğenim Parçalanmış!"

Annem sinir krizi geçiriyordu, babam ve Deniz annemi sakinleştirmeye çalışıyordu.
Ne yani Beliz ölmüş müydü? bu kadar çabuk mu bırakmıştı bizi, beni? Ben düşüncelerime dalmışken Cenk yavaş yavaş yere çöküyordu. Kafasını ellerinin arasına almış bir şeyler mırıldanıyordu.

Cenk'den

Beliz ölmüştü ama yanlızca o değil ben de ölmüştüm bu haberle.
Beliz beni bırakıp gitmişti, beni bu zalim dünya da bu iğrenç insanların arasında bırakıp gitmişti. Kabullenmiyordum bu gerçeği. Aklım kabul etse kalbim, kalbim kabul etse aklım kabul edemiyordu. Beliz beni bırakmazdı, gidemezdi, beni terk edip gidemezdi.

Belki de benim yüzümden olmuştu tüm bunlar. Bana sinirlenip gitmişti, eğer ben gerizekalı gibi onu kandırmaya çalışmasaydım o da gitmezdi hepsi onun duygularıyla oynadığım için oldu, onu kandırmaya çalıştım ben dünyada ki en aptal, gerizekalı, şerefsiz insanım!

Kendi kendime vurmaya başlamıştım. Gözyaşlarım yüzümü ıslatıyordu ne yani ağlıyor muydum? bu kadar çabuk mu bağlanmıştım Beliz'e

Kollarımda hissettiğim sıcaklıkla kafamı kaldırdım. Leya beni tutmaya çalışıyordu.

"Cenk nolur dur, vurma kendine!"

Diye bağırıyordu Leya. Sonunda yorulup durmuştum.

Derin bir nefes alıp kendimi arkaya bırakmıştım. Ellerimi yüzüme götürüp gözümdeki yaşları sildim ve ayağı kalktım. Nefesim hâlâ düzene girmemişti. Kalbimin sıkışmasıyla elim göğüs kafesime, kalbimin tam üstüne gitti. Sağımda duran duvardan destek alarak ayakta durmayı başardım. Kendimi duvara yaslayıp, kafamı arkaya attım.

Çok ağır gelmişti, bunca şey çok ağır gelmişti. Ailemden sonra sevdiğim kızı da kaybetmiştim. Hayatımda değer verdiğim her şeyi teker teker kaybediyordum.Yanlız olarak gelip, yanlız olarak gidecektim bu dünyadan belki de. Aklıma sürekli Beliz ile olan anılarımız geliyordu. Üstüme düştüğü anı kafamdan çıkaramıyordum bir türlü, silemiyordum o kısmı.