Beliz'den
Dedi ve yanıma oturdu.
Cringe desem de hâlâ kafamda son sözü dönüyordu 'savaşmaktan asla vazgeçme.' Savaşmaktan ben vazgeçmemiştim belki ama 4 kişinin savaşı kaybetmesini sağlamıştım.
İçimi yakan şey de buydu zaten...
"Hep erken çalışmaya başlıyorsun sanırım."
Dedi.
"Yanlız kalmayı seviyorum.
Çok fazla insan sinirimi bozuyor."
Dedim, sırıtmıştı.
Kısa süre sonra salon hafiften dolmaya başladı. Mavi Ay'da gelmişti.
Onları aldırmadım ama bir yandan merak etmiyor değildim.
Çağan halamın gerçekten oğlu mu oluyordu?
Yanına yakınlaştım ve konuştum.
"Çağan, biraz konuşabilir miyiz?"
Dedim.
"Biz çıkalım istiyorsanız?"
Dedi Deniz.
"Saçmalama."
Dedim ve Çağan'ın kolundan tutup kafesin oraya getirdim.
"Dinliyorum."
Dedi, derin nefes alıp konuşmaya başladım.
"Sen gerçekten halamın oğlu musun?"
Dedim. Gözlerini sinirle kapattı.
"Evet, gerçekten annem oluyor."
Dedi.
"O zaman onca yıl nasıl seni benden sakladı? Daha doğrusu nasıl bir sebepten ötürü saklama gereği duydu?"
___________________________________________________
Bu bölüm kardeslerimayber ve AvisDizi tarafından yazılmıştır.
~Elif Asya
~Zeynep
