Yorgun Savaşçı / Cenk Ahriman

3.4

___________________________________________________
___________________________________________________

Akel'den

İfademi vermiştim. Kendimin olduğu kısımları keserek anlatmıştım. Kızı kurtardığım da bir parmağı kırıktı, bu yüzden onu gördüğümü söylemem iyi olmuştu.
Karşıdan gelen taksiyi durdurup içine bindim ve eve gittim.

Cenk'den

Akel adlı kızdan hoşlandığım söylenemezdi.
Ama bize gerçekten yardımcı olmuştu, biraz şüpheli görünse de tuhaf bir şekilde anlattıklarına inanmıştım. Karakoldan çıkıp yaklaşık bir haftadır boşladığım pençe spor akademisine gittim.

***

"Sevgili yeğenim Cenk, sonunda buraların yolunu bulabildiniz..."

Dedi yine dalgaya vuruyordu.

"Dalga geçme dayı. Ben spor odasındayım."

Dedim ve boks torbasının olduğu odaya girdim.

"Ah be sarışınım, seni bu kadar özleyeceğim aklımın ucundan bile geçmezdi..."

Boks torbasını yumruklamaya başladım.
Gittikçe hırsım artıyordu, hırsım arttıkça hızım, hızım arttıkça da şiddetim artıyordu.
Boks torbasının kopup yere düşmesiyle durdum ve kendimi geriye attım.
Yine kendime hakim olamamıştım.

Beliz'den

Ormanın içinde ki kulübeye geldim. Burda Cenk'le olan anılarımız vardı...
Onu çok özlemiştim. Ama özlemek bir şeyi değiştirmiyor.
Sare yüzünden oldu tüm bunlar belki de.
O hayatımıza girmeseydi böyle şeyler olmazdı. Neymiş, babamın teyzesinin torunuymuş.
Banane abi! beni bağlamaz.
Kalacak başka yer yokmuş gibi bir de bizim yanımıza geldi.

sessizlik

sessizlik

sessizlik

Bir dakika ya! evden neden ben kaçıyorum ki?
o kaçsın Allah Allah! ne de olsa mekanın sahibi ben değil miyim? burası benim çöplüğüm Sare hanım.
Hazır olun...
Çünkü mekanın sahibi geri dönüyor!

Eve bu halde dönemezdim. Ya da okula, tek çarem kalmıştı...gizemli kız.
Onun yanına gidecektim.

***

Uçurumun aşağısında ki kulübeye geldim ve kapıyı çaldım. Kapı açıldı ama açıldığı gibi geri kapandı.

"Ne oluyor?"

Dedim. Önce ses gelmedi sonra kapı tekrar açıldı.

"Senin yüzünden başıma neler geldiğini biliyor musun?!"

Dedi ne gelmişti ki başına?

"Ne geldi başına?"

"Polisler 1 haftadır burda bulunan cesedin incelemesini yapıyorlar. Herkes seni öldü biliyor. Beni bile karakola götürdüler inabiliyor musun? Bir tane kadın sinir krizi geçirdi. Herkes mahvoldu, kapım tekmelendi, hakaret bile yedim. Peki tüm bunlar neden? cevap veriyorum; sana yardım ettiğim için!"

Dedi. Haklıydı hem de sonuna kadar olanlar karşısında şaşıp kalmıştım. Demek beni öldü biliyorlardı...bence bir kaç gün daha öyle bilmelerinde bir sakınca yok.
Bakalım ben yokken neler yapacaklar.

"Yardımına ihtiyacım var."

Dedim bir çırpıda.

"Ne?"

Dedi.

"Off içeri geçelim mi?"

Önce göz devirdi daha sonra eliyle içeriyi gösterdi.

***

"Nasıl bir yardım bu?"

Dedim.

"Şimdi şöyle, ben normalde eve dönmeyi düşünüyordum.
Ama ben yokken bir şeyler olmuş anlattığın kadarıyla. Beni herkes ölü biliyormuş...
Benim de merak ettiğim bir şey var; acaba ben yokken neler yapacaklar."

"Anladım..."

"Peki, bana yardım edecek misin?"

"Tamam, sana yardım edeceğim..."

--------------------------------------------------------------------------

Bu bölüm kardeslerimayber ve AvisDizi tarafından yazılmıştır.

~Elif Asya
~Zeynep