Yorgun Savaşçı / Cenk Ahriman

3.2

Bilinmeyen'den

Dünden beri polisler uçurumun altında bulunan cesedin kime ait olduğunu bulmaya çalışıyorlardı.
Benim denizden kurtardığım kızla bir bağlantısı olduğunu düşündüm.
İpin ucu bana dokunacak gibi görünüyordu.
Polisler ve yanında ki insanlar benim evime bakıp bir şeyler konuşuyorlardı.

___________________________________________________

İşte şuan korktuğum başıma geldi. Evime doğru geliyorlar.
Evimin önünde durup bir şeyler daha konuştular. Sonra en önde ki polis gelip kapımı çaldı. Açmayacaktım, açamazdım. Hem o kızı hem de kendimi ele veremezdim.

Sessizce pencerelerden görünmeyecek kadar eğildim ve kapıya yaklaşıp olanları dinlemeye başladım.

Çağan'dan

Kapıyı çalmamıza rağmen içerideki kişi her kimse kapıyı açmıyordu.

"İçeride olduğunu biliyoruz aç şu kapıyı!"

Diye bağırdı Yağız.

"Yağız sakin ol. İçerideki kişiyi daha fazla korkutmayalım."

Dedi babam. Haklıydı ama bir yere kadar.

"Bak şu lanet kapıyı açman lazım!"

Dedim.

"Çağan, sen de mi?"

Dedi Leya. Derin bir nefes alıp önüme döndüm.
Bir ses geldi, evin arkasından. Koşarak gidip baktım. Çalıların arasından çıtırtılar geliyordu. Sonra biri ormanın içine kaçtı.

"Kaçıyor!"

Fiye bağırdı Deniz.
Herkes ormanın içine koştu.
Ben hariç.

"Zekisin. Ama beni kandıramazsın."

Dedim.

"İçeride olduğunu ve kaçan kişinin sen olmadığını biliyorum."

Dedim.

"Güzel taktik. Çalıların arasına ses bombası yerleştirmişsin. Kaçan kişinin sen olmadığını biliyorum ama biri gerçekten kaçtı."

Dedi Cenk.

Bilinemeyen'den

Kahretsin nereden anladılar?!
Evin etrafında gizli ses bombaları vardı.
Kaçan şeyde, taşı attığım kediydi.
Normalde hayvanları severdim.
Ama şuan benim için fedakarlık yapmaları gerekiyordu. Zaten taşı ona zarar vermeyecek şekilde sadece kaçması için atmıştım.

Çağan'dan

Polisler ve bizimkiler geri dönmüştü.

"Kediymiş..."

Dedi Leya.

"Evet kedi, çünkü o kişi evde şuan."