Kandiliniz mübarek olsun ✿
Keyifli okumalar diliyor ve diğer kurgum olan Zemheriyi yazmaya kaçıyorum ♡‿♡
••••••••••
Düşünceler bir okyanustu, Elif Görkem ise o okyanusta boğulduğunu bile fark etmeden daha ileri giden bir yüzücü. İleriye doğru attığı her bir kulaç onun nefeslerinden çalıp bedenine yeni bir zararı daha ekliyordu. Lakin buna o kadar fazla odaklanmıştı ki okyanusun sonunda onu boğacağını bilmiyordu.
Ama neyse ki bu algıları kapanmış, fütursuzca ilerleyen yüzücüyü durduran, kısa süreli de olsa onu yavaş yavaş dibe çeken bu okyanustan çıkaracak bir ses duydu.
"Bu kadar derin ne düşünüyorsun ?"
Zeki Amir açık kapının önünde öylece durmuş, gözleri önündeki dosyalarda olsa da zihninin daha derin düşüncelerde olduğunu bilecek kadar iyi tanıdığı Elif Görkemi izliyordu.
Elif Görkem, sudan çıkmış bir balık gibi birkaç saniyesini kendine gelmek için feda ettikten sonra hızla ayağa kalkıp toparlandı.
"Amirim ?"
"Otur kızım" dedi ve kapıyı kapatıp masanın önündeki rahat koltuklardan birine oturdu, Zeki Amir.
Elif Görkem, sandalyesine tekrar oturup dikkatle Amirine baktı.
"Nerelere daldın bu kadar derin ?"
Elif Görkem derin bir nefes verip gözlerini Amirinden ayırdı ve önündeki dosyaya baktı.
"Dosyanın genelini düşünüyordum. Olayların ne kadar ciddi seviyelere ulaştığını" dedi. Sesindeki durgunluk bile onu ele veriyordu.
"Kızım seni uzun yıllardır tanıyorum. Gözlerin dosya da olsa da dosya çözüme kavuştu, suçlular cezalarını çekmek için yola çıkarıldı. Ve sen bir dosyayı kapattıktan sonra onun üzerine uzun uzun düşünecek birisi değilsin. Başka bir şeyler de olmalı" dedi Zeki Amir.
Elif Görkem'in yaşı kadar Zeki Amirin bu meslekte çalıştığı zaman söz konusuydu. Elbette bir bakıştan, sesinin tonundan anlardı.
"Evet var..." Dedi ve omuzları çökerken suçlu bir çocuk edasıyla Amirinin gözlerine baktı. "Murat hastaneden taburcu edildi. Büyük ihtimalle bundan Savcı Hanımın da haberi var. Bir yandan da ona vereceğim hesabı düşünüyordum. Bu çocuklar ele avuca sığmıyorlar. Hâlâ mesleğin ciddiyetini, hatalarının hayatlarına ne gibi yansımaları olur bilmiyorlar. Yaptıkları hataların geri dönüşlerinin ne kadar acı verici olacağını yaşayarak görecekler ama bu onlar için çok ağır sonuçlanmış olacak..."
"Bu sebeple sizi bir ekip yaptım ya zaten. Onlara bu mesleğin her şeyini öğretmen için" dedi Zeki Amir. Yüzünde sinirli bir ifadeden çok anlayış vardı. Çünkü meslek hayatında onlar gibisini çok görmüştü. Birisi de tam karşısındaydı.
"Amirim" dedi Elif Görkem, omuzlarını hafif çökerterek. "Ne zaman cezama bir son vereceksiniz ? Ben artık bunlarla uğraşamıyorum. Hepsine birer soruşturma başlatıp meslekten uzaklaştıracağım, kafam rahat edecek en sonunda" diye söylendi sonuna doğru sinirle.
Aslında bu onlar için bir iyilik olurdu. Diğer ihtimaller olacak olursa hayatları boyunca hiçbir yerde iş bulamayacaklar, hapse girecekler ve de kimse onların yüzüne bakmayacaktı. Elif Görkem bunu yaparsa onların gelecekteki hatalarının bedelini hafifletmiş olacaktı onun açısından bakıldığında.
"Açtırma benim bayramlık ağzımı. Ne çabuk unutuyorsun kendi yaptıklarını ?" Dedi Zeki Amir. Kaşlarını çatmış, sesinin sert tonu yine yerini almıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SARMAŞIK İZLERİ (TAMAMLANDI)
Action"Nasıl başarıyorsunuz ?" Dedi genç adam hayranlık barındıran gözlerle. Genç kadın kaşlarını hafifçe çatarak sordu. "Neyi ?" "Bu kadar duygusuz olmayı." Bu başta onu duraksatmış ardından küçük bir gülümseme katmıştı yüzüne. "Sizin gibi yeni mezun, g...
