SARMAŞIK İZLERİ (TAMAMLANDI)

27) Sarmaşık İzleri ⚖️

Keyifli okumalar dilerim ♡

••••••••••

Hayatı boyunca bir insan kaç tabut sırtlanır ? Bir kalp daha kaç ölümün imtihanını çeker ? Bu gözler daha kaç göz yaşını içine akıtır ? Ya bu eller daha kaç dostun kanına bulanır ? Peki ya bu tabut daha kaç Albayrak'la süslenir ? Sonu gelmez mi hiç birinin ? Sonsuz olmayan bir dünyada sonsuz mudur bu acı ?

Şehit Polis Banu Köksal...

Dostları tabutunu sırtlanırken, en güzel üniformalı fotoğrafı da tabutunun önünde taşınıyordu. Bugün herkes onun ismini duymuştu. Tanıdığı, tanımadığı herkes onun ismini fazlaca gurur ve acıyla anıyordu. Bir kadın giden tabutuna bakarak ağlıyordu. Tuğba, kadına destek olurken olay çıkarmaması konusunda uyarılmıştı. Çünkü ağlayan o kadın, Banu'yu yıllar önce terk eden ve kızının cenazesini haber alana kadar hiçbir zaman onu görmeye gelmeyen annesiydi... Emekli polis dedesi ise taziyeleri dik omuzlarla kabul ediyordu. Torununa duyduğu gururu kısa ve öz cümlelerle özetlemişti.

Son duasının ardından acıyla düşen omuzlarda gururla cenaze nakil aracına kadar taşındı genç kadının naaşı. Yüzlerce isimsiz kahramanın yanındaki yerini almıştı. Daha o gelmeden kazınan toprağına dualar ve göz yaşları eşliğinde gömülmüştü. Tören boyunca dimdik duran omuzları, toprak atılırken çökmüştü Elif Görkem'in.

Bir bir herkes kabristandan ayrılırken Elif Görkem bekledi. Tuğba, tören boyunca zor tuttuğu hıçkırıklarını dostunun mezarı başında serbest bıraktı. Murat ve Serhat, ona sessizce veda etti. Sıra yine Elif Görkem'e geldiğinde toprağının yanında diz çöktü. İsminin yazıldığı bir kuru tahta ve zihinlerinde kazılı anılar kalmıştı ondan geriye.

Toprağını okşadı, sarı saçlarını sever gibi. "Çok erken gittin" dedi, kısık bir sesle. "Ama kahramanlığınla adını sonsuza kadar yaşatacağım. Seni hiçbir zaman unutmayacağım, unutmalarına da izin vermeyeceğim. Orada rahat uyu, sana bunu yapanları cezalandırmadan bana ölüm yok."

Yavaşça doğruldu mezarı başında, duasını edip son sözü için yola koyuldu. Şehit edildiği sokak, okul, kütüphane ve bilgisayarlar... Yapabileceği her yere onun adını yazmaları için üstleriyle konuştu. Sosyal medyadaki büyük sayfalarla görüşüp onun adını duyurdu. Herkese Banu Köksal'ı tanıttı...

•••••

Alt tarafı bir polis cenazesi için İstanbul gibi bir şehirde trafiği kilitlemenize değdi mi ?

Hani dinen abartmak günahtı ? Ne bu tören için oluşan, şehrin trafiğini kilitleyen konvoylar ? Bu yapılan da kul hakkı değil mi ?

Ne hoş ya ! Birileri ölüp gitmiş insanların üzerinden bile bizim vergilerimizle para yiyecek ama bizler işimize onlar yüzünden geç kalıp bir de patrondan azar işiteceğiz. Ne adalet ama !

Hem bizlerin vergileriyle maaş alıyorlar hem de bize ahkâm kesiyorlar. Ben olacaktım ki bunların başında, masa başında yiyip içip bir de üstüne böyle millete ahkâm kesenlere beş kuruş vermezdim...

Bu polislerin maaşları arttıkça sesleri daha mı çok çıkar oldu ne ?

Elif Görkem, okuduğu her yorumda biraz daha şaşırıyordu. İnsani bir duyguyla boşuna mı çabalıyoruz biz, demekten de alıkoyamıyordu kendini. Banu'nun cenaze töreni sırasında, kabristana giderken bakanlar için bir koruma ordusu görevlendirilmişti ve bu sebepten şehirde var olan trafik iyice kilitlenmişti. Tabii magandalar da rahat durmayıp ortalığı iyice karıştırmış, önüne gelene ağır hakaret edip diklenmişlerdi.

Bir ara Elif Görkem de arabadan inip olaya müdahale edeceği sırada yanındaki araçlardan birinin sürücüsünün dediklerini duyunca öylece kala kalmıştı yerinde.