The Mesanthropic Demure (Flight Attendant Series #4)

18

"Have a great morning Ma'am & Sir! What do you want coffee or tea?"

Nakangiti akong lumapit sa isang matanda namin na pasahero kasama ang kanyang apo na sa tingin ko ay mga nasa grade one pa lang ang edad nito. Yeah, It's been a month already when I passed the Final Interview in Anglo Asian Air which mold me more to build my confidence without feeling embarrassed at all in crowd of many people around on me.

Marami rami din muna akong pinagdaanan bago ko nakamit ang tagumpay na inaasam ko ngayon. It was not so easily for me to achieve it but now, Still I couldn't believe that here I am now standing in front of them to give the services they want and needed not just because I pursue the career path that I chose but now as a professional into the Industry.

"Ma'am? It looks like your grandchild wanted something.. Like coffee," Pangungulit ko sa matanda ng hindi niya ako pansinin dahil sa abala siya sa binabasa niyang diyaryo. Nang hindi na ako ulit magsalita ay nag angat siya ng tingin sakin at malalim na nagpakawala ng isang buntong hininga para tignan ang kanyang apo na ngayon ay nahihiya ng humiga at nagtago sa likuran niya.

Tahimik lang ako na nakangiti pa rin ng simulan nito na kausapin ang apo para tanungin kung ano ang gusto nitong inumin. Hanggang sa huli, na tama nga ako ng hula na gusto ng bata uminom ng kape. When I was about to leave napatingin ako at mabilis ko na ibinaba ang mga mata ko sa kamay na naramdaman kong nakahawak roon. It was the kid. So as a worker inside the plane, I suddenly bended and sitted for a while so that we can now be on the same level.

Nang tumingin ako sa Lola niya ay busy na ulit ito sa pagbabasa kaya naman palihim na lang akong umiling at ibinalik ang tingin ko sa bata. She was now enjoying to blowing it because of the fact that it was still hot. But then, her eyes was on me which made me giggle for a bit. Ang cute cute naman nitong bata na to! Sarap iuwi!

"Hot.. What is the flavor of it? Miss Beautiful?" Inosenteng tanong nito sakin gamit ang maliit at cute niyang boses.

"It's Creamy Coffee." Sagot ko naman sa kanya. Pero as time goes by na pumapatak ang oras, ganon na lang rin akong natutuwa sa bata not until, I saw my other workmates which are now looking at me. Kaya sa huli, wala na akong nagawa kung hindi ang tumayo ulit at magpaalam na sa bata. Even though I know to myself that he was still wanted to talk with me.

Habang papalayo na ako tulak ang cart na dala ko pabalik sa galley, Hindi ko na pinili pa na lumingon ulit sa likuran at pwesto kung saan nakaupo ang bata. Sa halip ay nagdere deretso na lang akong kausapin pa ang ibang pasahero namin na madadaanan ko para alukin ng kape at kahit na ano pang pagkain na gusto nilang kainin.

"It looks like you have a kid already based on the scene that I saw earlier huh?" Nakangiting bungad sakin ni Nadia. Isa sa mga ka trabaho ko na naging kaibigan ko.

Tumawa ako at umiling habang pareho na lang kami ngayon na nakatayo sa post namin sa bandang dulo. Mabuti na lang din talaga at wala raw ngayon ang feeling boss namin na purser dahil kung hindi, hindi namin magagawa ngayon  ni Nadia ang ganitong klase ng pag uusap.

"It was not already on my Itinerary Nads," Tumingin ako sa kanya. "Mag iipon na muna ako at magtatayo siguro ng lahat ng pwede ko na itayo bago ko isipin yan."

"Aww, That was great to know then." Pag agree naman din niya sa sinabi ko. "But also, I am happy and glad na may mga iba ka pang goals after you decide to get your own family in the future."

"Ikaw ba?" Pagbalik ko ng tanong. "What are your goals in your life aside from being in the Industry?"

"Like you, mine was different." Bahagya ng kumunot ang noo niya. Like she was already visualize the things and goals that she wanted to do and achieve. I thought she was adding again more thought about it pero hindi na. Hanggang doon lang ang sinabi niya.