Please do enjoy yourselves while reading this chapter!!
Kabanata 26
Nagising ako tsaka mabilis na napabangon. I quickly remembered everything.
Napatingin ako sa lalaking nasa tabi ko, nasa kwarto na ako ni Kieffer. At ngayon nga ay magkatabi kami.
"K-Kieffer?" gising ko sakaniya.
He woke up quickly and then hugged me tight. "How's your sleep?" tanong niya sa'kin.
I hugged him tight too, "W-Where's Cullen? Is he ok—," And when I was about to ask some questions.
The door opened. The one who opened it was Cullen. Agad akong napatayo tsaka tinakbo ang pagitan namin.
"C-Cullen? Are you okay? May nangyare ba sa'yo?!" Nag-aalala kong tanong.
Akala ko, akala ko totoo na wala na ang anak ko. Akala ko hindi ko na makikita pang muli. Napaiyak ako sa isiping 'yun. Napatingala ako sabay pikit, Thank you Lord.
"L-Love? why are you crying?" nagtatakang tanong ni Kieffer tsaka lumapit sa'kin.
Umiling ako tsaka mas lalong niyakap si Cullen na may hawak na stuff toy. Isang minion na stuff toy, it was the same as the stuff toy na nakita ko sa store noong mawala siya.
"M-Ma? Sad ba ikaw? Ayaw kayo ni Papa?" inosente niyang tanong.
Pinunasan ko ang luha ko tsaka pinilit ko ang sarili kong ngumiti, "h-hindi anak, masaya lang si mama na makitang ligtas ka."
He smiled that made my heart melt, "Mahal ko ikaw Mama."
Hinalikan ko siya sa noo, "I love you too anak. Don't worry, hindi kana iiwan ni mama okay? Babantayan na kita palagi." paninigurado ko.
I won't let that happen again, muntik na akong mabaliw. Dagdag pa ang bangungot na 'yun na parang totoo.
"Cullen, where's Lola? They will stay here. Pero aalis din sila sa susunod na araw." He said while staring at me.
I nodded and smiled. Sabi nga nila, the more the merrier,
"Sabi ni Lola papa, kain na daw tayo." saad ni Cullen.
Tumango si Kieffer tsaka sinabing paunahin muna si Cullen. Akmang susunod ako pero sinabi niyang magbihis daw muna ako. Hindi pa naman din ako gutom, nawala ang gutom ko dahil sa mga pangyayare.
"Ilang oras akong tulog?" tanong ko sakaniya.
"You've been sleeping for almost 7 hours already." He replied and hugged me. He kissed my passionately and I gladly answered it.
Seconds after, we broke the kissed.
"Thank you for saving our Son." bulong ko.
Inihilig ko ang ulo ko sa dibdib niya. Inabot niya ang buhok ko tsaka dahan-dahang sinuklay 'yun gamit ang kamay niya.
"I'll do anything for our son." punong puno ng sensiridad ang boses niya.
He may not be a good person, but he always do his best as a Father to our Son.
"I had a nightmare. A nightmare that made my heart ache." pag-amin ko sakaniya.
Hinawakan niya ang kamay ko tsaka hinila ako papuntang bath room.
"I had a clue about your nightmare but we better not talk about that anymore Love. Afterall, it's just a dream and I will make sure that it will never happen."
Nagulat ako ng maghubad siya ng kaniyang damit, "Hala, bakit ka naghuhubad? Maliligo ka rin?" nagtataka kong tanong sakaniya.
He nodded and grin, may iba na naman 'ata siyang gustong gawin. Gusto niya bang magwrestling kami dito sa loob ng bath room?
