MY CHILDISH HUSBAND (COMPLETED)

CHAPTER 11

Chapter 11: Apologize

Samantha's Point of View

Nagising ako dahil sa alarm ng clock ko well inalarm ko talaga to para maaga ako magising at mapaghandaan ang mission ko, it's around 3 o'clock in the morning nag unat unat muna ako then go to the bathroom para mag hilamos and mag ayos ng mukha dahil marami akong gagawin, pagtapos kong gawin ang dapat kong gawin ay lumabas nako ng kwarto pero bago ako bumaba ay sumilip muna ako sa kwarto ni Lux and luckily tulog pa sya, yesssss magagawa ako ang aking plano.

Goodluck samantha u can do it

Bumaba ako para mag prepare ng breakfast for him and para gumawa narin ng banner at ang word is SORRY. Corny pero ganto ang naisip ko para humingi ng sorry sakanya at sana effective.

Sana.....

Nagluto muna ako ng breakfast medjo mabilis ko syang ginawa pero hindi naman hilaw at hindi din sunog kumbaga is tama lang ganurn dahil gagawa pa ako ng banner around 4:30 ako natapos magluto and prinepare kona sa mesa and gumawa na ako ng banner, may papel or should I say is cartolina naman dito and may marker nadin kaya hindi nako mahihirapan, natapos kona and kinabit kona ito sa wall para pagbaba nya eh makita nya agad yung word na SORRY. Effort ba well ganto ako mag apologize at ngayon ko lang nagawa to sa buong buhay ko.

It's 6 o'clock and prepared na lahat si Lux nalang kulang, nag ayos muna ako ng sarili and pinuntahan si Lux sa kwarto nya nasa tapat na ako ng pintuan at akmang kakatok na sana ng biglang bumukas ito at bumungad sakin ang namumugtong mata ni Lux. Halaa bat namamaga mata nya? Umiyak ba sya?

Obvious ba?

"A-ahm a-ah e-eh r-ready na y-yung b-breakfast", kinakabahan kong sabi sakanya. Argh!! "Goodmorning", tipid nyang sagot at nilagpasan lang ako. Iniwan nya akong nakanganga dito at hindi man lang makapag salita, potek naman! Sinundan kona lang sya pababa nakita nya kaya yung banner? pano ba naman kasi eh nakayuko kung bumaba ng hagdan wala man lang angat ng ulo. Sana nakita nya. "Ahmmm Lux?", nahihiya kong tawag  sakanya. Tinignan nya lang ako at umiwas din agad. Halaa grabe ba talaga yung nagawa ko at ganto sya kung magalit or mag tampo? Hindi nalang ako nagsalita ulit at hinayaan nalang sya.

Kumain nalang ako at pagtapos kong kumain ay naghugas ako ng plato pero yung pinagkainan ko lang kasi nakain pa naman sya at ayoko na syang antayin dahil hindi na kaya ng loob ko at yung mga traydor kong luha ay papatak na, minadali ko ang paghugas sabay akyat na sa taas binuksan ko ang kwarto ko sabay lock ng pinto.

Hays magkukulong nalang ako dito magdamag at pagkahigang pagkahiga ko ay bumagsak na talaga ang mga traydor kong luha halos hindi ito natigil, iyak lang ako ng iyak hanggang sa napagod ang mata ko at unti unting nakatulog.

Mission failed

Nagising ako ng around 10 pm at bumaba sa sala para uminom ng tubig dahil tuyo na ang lalamunan ko kakaiyak, walang tao sa sala pati narin sa dining malamang tulog nayun sya. Napaka immature mo kasi kaya walang nagtatagal sayo. Umakyat nalang ulit ako at pumasok na sa kwarto at natulog ulit pero bago yun umiyak na naman ako ng umiyak.

Bakit ang sakit? Ganto pala yung feeling na iniiwasan ka ng taong mahal mo, nakakatakot umamin dahil baka mas malala pa ang mangyari sakin at baka hindi ko kayanin. Iyak lang ako ng iyak hanggang sa napagod na ang mata ko dahilan para makatulog agad ako.