MY CHILDISH HUSBAND (COMPLETED)

CHAPTER 22

Chapter 22: New life

Samantha's Point of View

Monday. This is the day and time to leaving this country wow chariz, ngayong araw na ang flight ko papuntang paris and sempre ayos na ang gamit ko. Excited ako na medjo kinakabahan dahil panibagong pakikihalubilo na naman sa ibang tao ang gagawin ko at kailangan ko lang masanay dahil magtatagal ako sa lugar na yon.

Bumaba na ako at sinalubong ako ni mama habang nag pupunas punas ng luha, iyakin parang ako. Natawa ako dahil sa nasa isip ko at napansin naman yun ni papa, "Anong tinatawa tawa mo jan? iiwan mo kami ng mama mo tapos masaya ka? grabe ka anak", pag dadrama ni papa at animo'y parang naiiyak na. Hindi ko maiwasang hindi mapangiti dahil sa mga inaasta nila, mamimiss ko sila sobra. "Ma, pa wag po kayong magalala sakin okay? sandali lang ako doon don't worry", pagpapagaan ko sa loob nila pero mukhang hindi epektib dahil mas lalong humagulgol si mama. Lumapit ako sakanya at niyakap habang hinihimas himas ang kanyang likod ay may tinanong sya na nagpa tahimik sakin. "Anak ano ba kasi talaga ang problema at kailangan mo lumayo?", tanong ni mama at tumingin sakin. Umiwas naman ako ng tingin at naglakad papunta sa mga gamit ko, hindi ko pa kayang sagutin ang mga tanong nila dahil masyado pang sariwa ang mga sugat sa aking puso. Meganon.

Hinatid na ako ni papa sa labas ng gate dahil nanjan na yung taxi na pinara nya, tinulungan nya akong ilagay sa likod ng taxi ang mga gamit ko. "Anak mag iingat ka doon ha? Tumawag ka lang samin kapag may problema", bilin ni papa sabay yakap sakin, ginantihan ko naman ito. Humiwalay kami sa pagkakayakap at sinabing aalis na ako dahil maaga ang flight ko ngayon. Tumango nalang sya bilang tugon, pumasok na ako sa taxi at lumingon sakanila. Nakita ko si mama na nakayakap kay papa habang naiyak parin, ayoko ma na umalis pero kailangan ko gawin to para makapag move on at makalimutan ang taong minahal ko pero sinaktan lang ako. Drama yarn?

Habang tumitingin sa paligid ay biglang nag vibrate ang phone ko nang tignan ko ito ay agad na bumilis ang tibok ng puso ko at kinakabahan, habang nanginginig ang mga kamay ko ay tinignan ko ang message nya na mas lalong nagpakaba sakin ng husto.

Lux Message:

"I know you leave this country and I would never agree with your decision. With or without your permission I'll stop you from what are you planning to do and I don't care if you'll be angry with me and cursed me. I love you Samantha so much, please stay with me"

I chuckled bitterly from the last message he sent to me, love? he's funny and I know na nagpapaawa lang sya para hindi ako umalis. Alam ko na alam nya kung paano ako utuin pero hindi na ngayon dahil buo na ang desisyon ko. Kakalimutan ko na ang lahat ng samin at ang pagtataksil nila sakin ng bestfriend ko.

Yes, I love him so much but I don't want to cry again and feel the pain that I'm feel right now. I'm so tired to tell myself that I'm strong cause' inside of me I'm weak, so weak.

Sinabihan ko si manong driver na pakibilisan ang pag andar dahil alam ko, papunta na si Lux sa airport para pigilan ako. Minutes later ay nakarating na kami, kinuha ko na agad ang mga gamit ko at dali daling naglakad papunta sa entrance ng airport. Pinagmamasdan ko muna ang paligid dahil baka mamaya ay nandito na rin pala sya, ng makapasok na ako at nakuha ko na ang gamit ko matapos icheck ay agad na akong pumila. Mayamaya pa ay nakita ko na si Lux na tumatakbo at tila naghahanap kung nasaan ako, mabuti nalang at hindi mabagal ang pila na napuntahan ko at sa wakas ay makakasakay na ako sa eroplano at makakaalis na sa bansang ito. Sosyal.

Goodbye, Philippines.....
Hello, Paris.....

Goodbye, Lux Laxamana.....