Vengeance of the Battered

Chapter 4

Pinigil ko ang sariling excitement na sabihin kay Liam ang tungkol sa naging success ng pagtatalik namin no'ng nakaraan. Gusto ko sanang humanap ng magandang tyempo para sorpresahin siya with this great news.

Tiyaka isa pa, sobrang busy niya these past few days kaya ayoko munang i-focus niya ang full attention niya with this blessing the Lord gave to us.

One of these days, magagawa ko na rin sabihin sa kanya ang tungkol sa pagbubuntis ko… but I think this time is not so good and so perfect to speak.

"Most of the time, you drink coffee in the morning partnered with ham and sausage," pagpuna ni Liam, pointing his finger to my plate currently having plain rice with veggies, and to my drink, I have hot milk.

"You're not into healthy foods. Anong mayroon?"

"Do you have to always question all the changes you'll notice every time with me?" 

"You're acting strange, Kris. That's why." Hindi magawang matinag ng mapangtusok kong tingin ang kaabalahan niya sa pagkain.

"And some changes in your body and routines only result in only two things…" Ngayon ay nagawa na akong pasadahan ng tingin ni Liam. "You've prepared a bigger surprise… alin sa dalawa… kung good news or bad news."

He finally gets up from his chair after chewing the last spoon of rice on his plate, and quickly commands Sarah to follow him. Ni hindi niya man lang pinatapos sa pagkain ang anak kong obvious na obvious sa kanyang mukha na antok na antok pa.

"No, baby. Ubusin mo muna 'yang kinakain mo. I will tell your dad to wait for you, okay?" I attempt to convince her.

"I'm fine, mommy. Ma-le-late na rin po kasi ako sa school. Bye!" At mabilis siyang humalik sa pisngi ko bago siya nagmadaling lumabas na ng bahay.

Sarah just made me heave a long sigh for always being like that. She's always favoring her father to obey, tapos ako ay binabalewala niya lang.

Although she's not my daughter in blood, my love for her is pure. Kaya lang hindi ko naman hawak 'yong desisyon no'ng bata kung bakit ang laki ng takot niya sa adoptive father niya kaysa sa akin. 

Well, I was too kind for her to be scared of. 

*****

"Oh, Lucile? Kaaalis lang nina Liam nang dumating ka. Sayang, hindi mo pa sila naabutan ni Sarah."

Abala akong nagliligpit ng pinagkainan namin dahil na rin nawalan kami ng kasambahay rito sa pag-alis ni Nay Minda nang dumating si Lucile; she's Liam's younger sister.

Sa mga relatives at parte ng family tree nina Liam, si Lucile ang isa sa maituturing ko na nakasundo ko sa pamilya nila.

Halos mga matapobre kasi sila, anti social at mga masusungit, but Lucile's personality a bit different from them. Tuwing dumadalaw siya rito or nakakasama ko siya sa mga family gatherings nila, hindi ko nararamdamang out of place ako.

"Hindi naman siya ang ipinunta ko rito, girl," aniya at walang ano-ano'y kinuha niya sa kamay ko ang kahuhugas ko lang na kutsara para gamitin 'yon sa pamamapak niya ng isa sa ulam naming kaldereta.

"May kutob kasi ako sa gm mo kagabi… na for sure sa akin mo lang naman sinend kasi ako lang naman laman ng phonebook mo dahil sa kapatid kong seloso." Humalakhak pa siya matapos sabihin 'yon… which is… totoo naman.

"Care to explain the content of this?" Nakataas ang kilay niyang inabot sa akin ang phone niya na laman no'n 'yong gm ko sa kanya kagabi.

The content?