Vengeance of the Battered

Chapter 24

I don't know the whole story yet. Hindi ko alam kung anong dahilan ng bata para magpalaboy-laboy sa kalsada at namumutla ang mukha na parang isang linggo nang hindi nalalagyan ng pagkain ang kumakalam niyang sikmura.

Lucile has made sure to me that Sarah's doing well under one roof with Liam. And she even told me that aside from being a top student in her school, may career din daw sa showbiz itong bata.

And why the hell has she turned out to be a homeless person now?

Saktong naabutan kong dumidilat ang mga mata ni Sarah nang makita kong kausap siya ni Dianne sa loob ng isang room dito sa health center. Imbes na tumuloy pumasok, naupo na lang ako roon sa upuan sa harap ng room niya while waiting for Dianne-as I allowed her to talk to her and inform me what is Sarah really up to.

Hindi ako p'wedeng makita ni Sarah dahil alam kong kahit na magpakilala ako sa kanya bilang twin sister ng sarili ko, I don't think she'll believe that instant.

While waiting, I received a phone call from Henrix. Noong una ay parang ayaw ko pa itong sagutin. Malamang ay kukumustahin niya lang naman ang naging checkup ko with my allergist, and that's all. Wala na kaming dapat pang pag-usapan, so he'll return to his job immediately.

But then, marupok ako. Kahit na alam kong 'yon at 'yon lang din naman ang p'wede kong asahan once I answered his call, sinagot ko pa rin.

[How's your checkup with Doc Marina?]

"P'wede na raw akong bumalik sa trabaho bukas."

[Glad, I hear that. Where are you?]

I never saw that coming. Akala ko ay ibababa na agad niya 'yong tawag... but then a follow-up question came.

Hindi naman p'wedeng habambuhay ko na lang hindi sulitin ang pagiging tao ko para hindi magsinungaling-because once he knew I'm in touch with Sarah, pupuntahan ako no'n dito or pauuwiin na lang.

To be connected with my adoptive daughter again means bringing myself closer to Liam-to the danger I did a moonlight flit.

[Hello? Nand'yan ka pa ba, Kris?]

Bumalik sa wisyo ang sarili kong lumutang saglit nang marinig ko ang boses niyang muli. "U-Uh..." I stammered. "Pauwi pa lang ako sa bahay. Kagagaling ko lang kasi kay Doc Marina. Ngayon lang natapos."

[But she told me you left at her clinic an hour ago.]

OMG, nararanasan ko na ba ngayon 'yong dating panggigisa ko kay Henrix? Ito na ba 'yong tinatawag nilang 'taste your own medicine?'

My goodness! Hindi ko forte ang magpalusot kaya hanggang ngayon ay nangangapa pa ako sa p'wedeng alibi na gamitin-Hanggang sa may lumitaw na bulb sa tuktok ko.

I have a great idea.

"What are you saying-"

"What the fvck are you thinking?!"

"Hey!"

"Ibalik mo 'yong phone ko. Magnanakaw!"

Para mas kapani-paniwala 'yong acting ko, gumawa pa ako ng sound effects na malalakas na yabag ng paa na parang tumatakbo-tapos kunware ako 'yong magnanakaw... and if I were to stealer's shoes, papatayan ko 'yong currently na kausap ng biktima ko.

[Hello, Kris?]

[Hello-] Tinapos ko na ang lahat nang tuluyan ko nang in-end ang call.

Mukhang malalang gisahan ang mangyayari mamaya pag-uwi ko nito ng bahay, huh?

"Ma'am, nasaan po 'yong magnanakaw?" Sa likod ko ay nakita ko si Dianne na tumatakbo. "Nanakawan po kayo?"

"Uh... Hindi."