Loving A Monster

Chapter 21

"Y-you look like a Goddess Lauren"

Napatingin ako sa nag salita. Hindi ko alam kong ano ang gagawin ki pagkatapos niya akong hinalikan kanina sa labi he knows that I still don't have my first kiss.

As I look into the mirror masasabi ko na mapagkakamalan akong 20 years old dahil mataas akong babae and I'm glad that I have a big butt and a big boobs, may kurba rin ang aking katawan at mahaba ang  maalon kong buhok. Hindi akakalain ng iba na sa tangkad kong ito'y ako ay 17 years old  pa lamang and turning 18 pa this coming May 15 .

" Thank you, and you look so.... Hot"
halos pabulong ko nang sabihin yung panghuli,  nakita ko siyang ngumiti dahil sigurado akong narinig niya ang huli kong sinabi kahit pa na nasa pinto siya.

"Thanks" he said while smiling

" Let's go? "

Shit nakakahiyaaaaa sana kainin na ako ng lupa ngayon din oh hindi kaya siya ang kakain sakin hehehe.

Shit what am I even thinking! Erase... Erase....

"Hmm Lauren?"

Napayuko ako sa hiya shit nakakahiyaaaaaaa.

"Okay I know I'm that I'm handsome but please stop staring at me  dahil late na tayo"

" Ano nga ulit yung sinabi mo?"

When I looked at him he's smiling like an Idiot and it make me wanna punch his face.

"Stop smiling you look like a goat " I lied, hindi naman talaga siya mukhang kambing infact he's so handsome,  ang kanyang katawan na mas lalong kumisig and the way he  move, speak nothing but Filthiness at kong gaano siya ka nakakatakot.

Humarap ulit ako sa salamin para tingnan ang aking ayos. Siguro kong hindi ko lang siya kilala iisipin kong isa siyang masungit na tao at mata pobre pero lahat ng 'yon ay salungat sa aking nakikita tuwing magkasama kami, ang sabi nila isa siyang womanizer tinanong ko naman siya dati tungkol doon, at ang sabi niya ay hindi siya ang lumalapit sa mga babae kundi ang mga babae ang lumalapit sa kanya at hindi niya naman ito pinapatulan.

"So... Aalis na tayo?" Tanong ko sa kanya habang nakatingin parin sa harap ng salamin.

"Yeah " aniya.

"O-okay let's go"

Kinakabahan talaga ako ng husto at hindi ko alam kong bakit.

Naglakad na ako patungo sa pinto at lalagpasan ko na sana siya ng tinawag niya ako.

"Lauren"

"Yes?"

"Wala naman sigurong mag babago sating dalawa diba? Kong sakaling may malaman ka ngayon?"

Nagtataka. Nalilito. 'yan ang aking nararamdaman ngayon nagtataka sa kanyang mga tanong at nalilito sa kanyang mga sinabi. Bakit? Ano bang meron ngayon at parang takot na takot sya?

"Wala namang tayo kaya walang magbabago kaya wag kang mag alala " nakangiting sagot ko pero hindi ko alam kong bakit nakitaan ko siya ng galit at lungkot sa kanyang mga mata.

"Y-yeah of course wala namang tayo kaya hindi dapat ako mag-alala" aniya sa matigas na tinig.

"Let's go" aniya at nilagpasan ako.

O-okaaay?...

Bakit parang galit?
Totoo naman talaga yung mga sinabi ko na walang kami kaya dapat hindi siya mag-alala dba? Wala namang magbabago samin eh.