Kanlı Saltanat

Duvarlar!

      Keyifli okumalar 🌹

Duymak. Bilmek...

Görmek istemiyordu artık. Gözlerini açıp gerçeğin yüzüne vurulacağı korkusu vardı tüm hücrelerinde, kabul edemiyordu bir türlü.

Elindeki her şey yavaş yavaş yok oluyordu zaten... Bağlandığı herkes gidiyor onu yalnız bırakıyordu.

Ceylan’ın kapalı gözlerinden süzülen yaşları görür müydü Pusat?

Onun hissettiği gibi hisseder miydi kumralını? Fiziksel bir acı yoktu fakat neden bu denli yıkılmıştı yüreği. Boğazına kadar gelen yumruyu yutamıyordu artık. Yavaşça gözlerini açıp tavana baktı.

“ Sen adi bir yalancısın... Seni bırakmam diyordun.Bıraktın! Senden nefret ediyorum.” Zoraki kurduğu bu yersiz cümleler bile canını acıtıyordu artık, her biri yalandan ibaret. Kafasını kaldırıp odayı kontrol etti kardeşi koltukta uyuyakalmıştı.

“ Alev!” dedi titreyen sesiyle ,öyle korkuyordu ki... Çenesinin titrediğine şahitti.

“ Bıraktı beni Alev. Beni kendine bağlayıp çekti gitti, öyle değil mi?"

Sesi sona doğru yüksek çıkmıştı. Durduramıyor kendini yakıp yıkıp isyan etmek istiyordu fakat gücü yoktu... Konuşamıyor, elleri ayakları ona itaat etmiyordu.

Ceylan’ın hıçkırık sesleri Alev'i uyandırdığı anda Alev heyecanla üstündeki montu kenara fırlatıp kardeşine koştu. Saatlerdir Ceylan’ın uyanmasını bekliyordu.

“ Ben demedim mi kız sana . O kurt adam seni bırakmaz demedim mi?” deyip sıkıca sarıldı küçük bedenine. Alev’in söylediği hiçbir şeyi anlamıyordu genç kız , siyah gözleriyle sadece seyrediyordu onu.

“ Alev. ” dedi düşen yaşını silip.

“ Yaşıyor Ceylan.  Merak etme kan tam zamanında bulundu.” Ceylan yaşıyor kelimesinden sonrasını duymamıştı bile, ayaklanıp heyecanla tekrar koridora çıktı.

Güçsüz gövdesinden öyle yüksek ses çıkmıştı ki

“ Pusat!” diyerek tüm hastanenin ona bakmasına neden olmuştu. İçindeki sevinç anlatılamazdı. Ölmemişti işte, bırakmamıştı küçüğünü koskocaman dünyada yek!..

Yoğun bakım ünitesi önünde bekleyen bedenleri görünce hepsine sıkıca sarılmıştı Ceylan , şu an sarıldığı kucağın anne kucağından farkının olmadığını biliyordu. Handan hanım onu başından öpüp tekrar sarıldı...Pusat’ının bunu görüp öfkelenmesini, huysuz huysuz konuşmasını isterdi.

“ Onun gücü sensin Ceylan, Hayata sıkı sıkıya sarıldı kardeşim.” dökülen yaşlar mutluluk yaşıydı şu an.

“ Abla görmek istiyorum onu. Lütfen bir şey yapın içeri gireyim.” Handan başını sallayıp yaklaşan doktorun yanına gitti. Doktor Handan hanımla konuşurken Ceylan yanlarına ilerledi.

“ 30 yıllık meslek hayatımda böyle bir vaka, ilk defa görüyorum. Hastanın kalp ritmi yok, bu çok garip. “ Handan gülümseyip Ceylan’ın yanağını okşadı nazikçe.

“ Doğduğundan beri böyle doktor bey... Ama yaşam kaynağını bulduğuna inanıyorum ,bazı durumlarda tıp çaresiz işte. “

Handan hanım gerekli izni alıp kapıya yaklaştı.. Ceylan üstünü giydi, maskesini taktı, içindeki heyecan git gide büyüyordu, onu kazanmanın sevinci anlatılamazdı.

“ Hastamızı fazla yormayalım. “ diyen hemşire kapıyı örtüp çıkarken Ceylan yatan bedeni izliyordu.

“ Aç gözlerini... Bu halimi gör. Beni nasıl değiştirdiğini gör bak deli herif.” soğuk eli tutup avuçları arasına aldı genç kız , Pusat’ın böyle ifadesiz yatışı kanına dokunuyordu sanki.