ZERYA(BERDEL)

11.Bölüm

Medya : Zerya Arslanoğlu

Instagram : zeryaofficial

Keyifli okumalar 💙🖤

Hemen ayağa kalkıp hızlı adımlarla babama doğru ilerleyip sıkıca sarıldım. Babamda hemen ellerini belime sararak karşılık verdi.

"Babam çok özledim sizi."dedim sağ gözümden bir damla yaş düşerek.

Varlıklarına o kadar çok alışmıştım ki yoklukları sandığımdan fazla ağır gelmişti.

Babam bana sıkıca sarılarak saçlarıma dudaklarını bastırdı. "Zeryam bende seni çok özledim kızım."

Canım babam.

"İyisin değil mi?"dedi geri çekilip yüzümü avuçlarının içine alarak.

Kafamı sallayarak yüzümde ki tebbessümle babamı onayladım.

"Seni gördüm ya çok daha iyiyim."dedim babamda alnımdan öpüp geri çekilmişti. Bende hemen annem'in yanına gidip bu sefer ona sıkıca sarıldım.

"Annem çok özledim sizi iyi ki geldiniz. Sizi görmeye çok ihtiyacım vardı."

"Bizde çok özledik kızım, şuan seni iyi gördüm ya benden mutlusu yok."dedi annem.

Anneme sarılmanın ardından kardeşim, bitanem Arda'nın yanına ilerleyip ona sarıldım. Döverdim, gıcık ederdim ama gün sonunda en çokta ben onu severdim. Şuan bunu çok daha iyi anlıyordum.

"Birtanem benim, canım kardeşim nasıl özlemişim seni."dedim boğuk çıkan sesimle.

"Bende çok özledim ablam,sensiz her şey çok boş geliyor. Burası bile bana dar geliyor."dedi

Biliyordum en çok onun zorlanacağını biliyordum. Biz birbirimize çok bağlanarak büyümüştük. Şuan ise onun canı ne kadar acıyorsa benimde bin kat daha acıyordu.

Ailemle sarılma faslı bitince Boran da yanımıza gelerek, annem ve babamın elinden öpmüştü. Arda ile de el sıkışarak selamlaşmışlardı. Diğer aile üyeleri de selamlaştıktan sonra da sedirlere ilerleyip oturduk.

Boran tam yanıma oturacaktı ki benim kıskanç kardeşim ondan önce davranıp yanıma oturmuştu. Boran'a baktığımda kafasını sağa sola sallayarak Mert'in yanına geçip oturmuştu.

Hasan bey yüzünde ki tebessümle bakışlarını ailemin üzerinde gezdirdi. "Tekrar hoşgeldiniz sefalar getirdiniz. Zerya kızımdan duyduğuma göre yarın gidecekmişsiniz."

Hatırlamak istediğim bir detay değildi.

Babam derin bir nefes vererek kafasını salladı. "Sağolun hoşbulduk. Doğrudur babamın hastalığı bu beklenmedik durumlar derken işleri fazlasıyla boşladım. Ne kadar aklım burada kalacak olsa da gitmemiz gerekiyor."

Babamın sözleriyle moralim daha fazla bozulsa da bunu belli etmemek adına gülümsemeye çalıştım. Ama çok zordu.

Bakışlarımı ileriye çevirdiğimde Boran'ın bana baktığını gördüm. Direkt gözlerimin içine bakar gibi bir hâli vardı. Daha fazla bu bakışmayı uzatmayıp tekrardan babamlara döndüm.

Şuan hiç Boran beyin neden böyle baktığını sorgusuyla kafamı dolduramayacaktım.

Hasan bey babamın sözlerinin ardından sadece kafasını sallayarak sohbete katkı sağlamıştı.

Ne katkı ama!

Babamın gideceklerini duydukça gözlerim doluyordu. Mert'te bunu fark etmiş gibi araya hemen araya girmişti.