ZERYA(BERDEL)

ESİN & ORKUN 🥀

Selamlar ben geldim.
Sizleri fazlasıyla özlemekle beraber küçük bir hasret dindirme amacıyla daha öncesinde hazır olan özel bölümle karşınıza gelmiş bulunmaktayım.

Bu özel bölüm diğer bölümler gibi uzun değil. Çerezlik tadında. Sizinle biraz hasret gidermelik bir bölüm.Umarım keyifle okuyacağınız bir bölüm olur.

Yorumlarınızı eksik etmezseniz çok sevinirim. Bölüm sonunda görüşmek üzere.💙

Keyifli okumalar...

~Yazardan~

"Orkun, çık şuradan!"

Esin aldığı öfkeli nefesle olduğu yerde sakinleşmek için ardı ardına derin nefesler almaya çalıştı ama olmadı. Sevdiği adam kendisinin kesinlikle en büyük sınavıydı.

Orkun Aktaş her anlamda çok güzel bir adamdı ama tek bir kusuru vardı o da yersiz kıskançlıkları.

"Güneşim ama sence de fazla üzerime gelmiyor musun?"diye saklandığı kapanın arkasından masum bir şekilde konuştu Orkun.

Şuan Esin'in karşısına çıkarsa onu çiğ çiğ yiyeceğini adı gibi iyi biliyordu. Kendisi fazlasıyla haklıydı ama sevdiği kadın bu denli öfkeliyken kendi haklılığının bir önemi kalmıyordu.

Esin sinirle karışık gülerek önünde durduğu kapıya ayağıyla sertçe vurdu. "Beni delirtme adam! Tek amacı bana yardımcı olan doktor Ferhat'a yaptığın şey yenilir yutulur bir şey mi? Adamı herkesin içinde dövdün ya!"

Orkun durduğu kapının arkasından hissettiği kıskançlıkla tekrardan öfkelenmeye başladı. O şerefsiz mesleğini öne sürerek meslektaşlarına yavşayan piçin tekiydi. Ama sol yanı öylesine masumdu ki herkesi kendi gibi sanıyordu.

Kendi kulaklarıyla o şerefsizin güzeller güzeline asılacağını duymasaydı zaten asla bir doktora el kaldırmazdı. Hem zaten ona bir doktor olduğu için el kaldırmamıştı. Kadınları kendi zevkleri uğruna el altındaymışcasına bakan bir piç kurusu olduğu için vurmuştu. Ama Esin'i bunu anlamak bilmiyordu.

"Güzelliğim beni bir dinlesen açıklayabilirim."dedi Orkun yine de sakin çıkarmaya çalıştığı sesiyle.

Esin'i şuan fazlasıyla öfkeliyken kendi de aynı şekilde davranıp birbirlerinin kalplerini kırmak istemiyordu. Şuan ılımlı davranması gerekiyordu.

Üzülecekse de kendi üzülürdü ama sol yanının üzülmesine asla izin vermezdi.

Esin karşısında ki kapıya bir kez daha öfkeyle vurdu. "Neyi dinleyeyim ya! Sen önce bir oradan çık. Sonrasına ben karar veririm."

Olaylardan sonra Orkun kendisini hastanede ki Esin'in odasında olan tuvalete kilitlemişti.

Gerçekten sevdiği adam delinin önde gideniydi.

"Çıkarsam beni dövmeyeceğine söz verir misin?"diye masum bir şekilde dakikalar önce bir adamı döven o değilmiş gibi konuştu Orkun.

"Bilirsin tutamayacağım sözler vermem Orkun!"dedi Esin çatık kaşlarıyla.

Söylediklerinde de fazlasıyla netti. Hayatı boyunca hiçbir sözünü tutmamazlık etmemiş üzerine tutamayacağı sözler de vermemişti.

Şimdi sevdiği adama bu kadar öfkeliyken iki tane kafasına çakmadan öfkesi azalacak gibi değildi.

"Bilirim, o yüzden ben bir süre daha buradaydım sol yanım."dedi Orkun karşılık olarak.

"Orkun beni delirtme!"diye sinirle ardı ardına kapıya vurmaya devam etti Esin.