TEN IS

H3. Printer

Milo pov

Ik druk het piepende geluid van de wekker op mijn telefoon uit. Langzaam open ik mijn ogen en draai me nog eens om. Mijn oren vullen zich met oude vertrouwde geluiden van de vogels buiten, mijn vader die koffie zet en wat gepraat van de buren buiten. De zon schijnt door mijn kamer raam naar binnen. Langzaam sleep ik mezelf uit bed. Ik ga zitten en trek vermoeid mijn sokken en een trui en sportbroekje aan. Misschien was het toch niet het beste idee om om half 3 te gaan slapen als je om half 8 moet opstaan. Ik heb kortere nachten gemaakt, zeker. Maar ik moet hier nu nog een volle dag kantoor aan vast plakken en auto rijden. Ik loop de trap af naar beneden, rechtstreeks naar de koffie apparaat. Dat zal het een stuk beter maken. Ik loop met mijn kop koffie naar de woonkamer. Mijn vader zit buiten met net zo'n kop koffie de krant te lezen.

Ik loop naar buiten. 'Goedemorgen' zeg ik met een nog schorre ochtendstem. Ik ga op een van de andere plastic tuinstoelen zitten en kijk een beetje de tuin door terwijl ik een slok koffie neem. 'Goedemorgen Milo' zegt mijn vader opgetogen terwijl hij even van zijn krant weg kijkt. 'Drukke dag voor de boeg?' Vraagt hij dan, en hij leest ondertussen verder. 'Ik verwacht van wel, alles nog regelen voor de komende week, en daarna nog naar school om mijn verslag English Communication in te leveren'. Zeg ik en ik gaap een keer. 'Maar daarna wel even lekker vrij' zegt mijn vader om de moed er een beetje in te houden. Ik knik. 'Ja dat scheelt dan weer'. We praten nog wat over dingen die mijn vader in de afgelopen week heeft gedaan aan werk op de club en bij mensen uit de buurt.

Daarna besluit ik om me om te gaan kleden. Even spoel ik me kort af onder de lauwe douche, om wakker te worden. Ik voel me ondertussen al een stuk energieker. De lauwe stralen doen me ook goed. Als ik helemaal opgefrist en omgekleed ben pak ik mijn spullen en sleutels. Ik zeg mijn vader gedag en stap de auto in. De zon schijnt al fel ondanks dat het pas kwart over 8 is. Ik zet mijn zonnebril op en start de auto. De radio speelt zomerhits van alle jaren af, iets waardoor ik altijd wel energie krijg, en heel veel zin in vakantie.

De rit naar het kantoor is zonnig, maar met een hele hoop file. Ik vergeet soms dat om half 9 over de snelweg rijden de slechtste tijd ooit is. Wanneer ik er eindelijk ben parkeer ik de auto in de garage en loop naar boven. Er zitten een paar stagiaires te werken en om de hoek hoor ik uit de keuken de luide Brabantse stem van Rob. Rob en Raoul staan in de keuken broodjes te smeren. 'Mannen, goedemorgen' zeg ik en ik zet mijn zonnebril af. 'Hee Milo' zegt Raoul. 'Mowge' zegt Robbie met een hap brood in zijn mond. 'Zo wat maken jullie voor lekkers' zeg ik handenwrijvend. 'Italian Sandwitch, wil dat binnenkort samen met Robbie maken voor Koken met Roelie, maar ik dacht ik probeer het nu alvast even uit, wil je ook?' Vraagt Raoul en hij rijkt me een sandwich aan. Die neem ik maar al te graag aan. We staan te genieten van ons broodje wanneer we de deur hard dicht horen slaan. 'Wie heeft die tyfus vuilniszak voor de deur gezet' hoor ik een schelle maar vooral chagrijnige stem schreeuwen. Ik grinnik. Dat kan er maar een zijn. Koen komt de hoek om gelopen. 'Hele broek weer naar de getver, kijk allemaal ketchup hier' zegt hij en hij wijst naar zijn broek. 'Ik was het niet' zegt Raoul en hij steekt zijn beide handen in de lucht en ik doe hetzelfde. 'Ja ik ja, maar gozer je hebt toch ogen? Kan toch zien dat daar een zak staat?' Zegt Robbie fel terug. Ik leun tegen de muur aan. Als Koen en Robbie tegen elkaar beginnen te schreeuwen word het spannend. 'Ik zie wel dat daar recht voor me een zak staat' zegt Koen en hij wijst naar Robbie. 'Oh maar die vind ik dan wel weer goed' zegt Robbie met een grijnsje. Koen onderdrukt moeilijk zijn lach. Even blijven de jongens elkaar aankijken, en als je wist wat ik wist, dan vielen de grote pupillen die zei beide hebben enorm op. 'Nou de dag begint alweer heerlijk' zegt Koen dan. 'Wat zijn jullie aan het doen?'. Raoul rijkt Koen een sandwitch aan. 'Kijk, heb ik zelf gemaakt, erg lekker' quote Raoul een sluipschutters meme. 'Dit verzacht mijn pijn wel' zegt Koen. Ik sta al etend het hele schouwspel aan te kijken terwijl ik mijn sandwitch op eet. 'Milo geniet er ook van zo te zien' zegt Koen. Ik knik hevig. 'Heeft ons aller papa weer goed in elkaar geflanst' zeg ik. Koen neemt ook smakelijk een hap. 'Oohhh wawt iws dit lewker zeg' zegt hij met zijn mond vol super overdreven, iets dat hij altijd doet als hij iets lekker vind. 'Maak ik toch niet altijd 'troep' hè Koen?' Zegt Raoul en hij kijkt Koen met zijn wenkbrauwen omhoog aan. 'Nee hoor, heerlijk gemaakt Roel' zegt Koen.

We zijn al een paar uur bezig met werken als de deur weer open gaat. Matthy komt het kantoor buiten adem binnen gelopen. Hij ziet er moe uit. 'Hey' zegt hij met een kleine grijns. 'Ik ben een beetje laat sorry' zegt hij dan. 'Ja beetje twee en een half uur' zegt Koen lachend. 'Koen jij mag niks zeggen, was al verbaast dat jij er vanochtend überhaupt was' zegt Robbie waardoor Koen hem opnieuw enigszins geïrriteerd aankijkt. Matthy komt op zijn aan zijn bureau naast mij zitten. 'Waddup' zeg ik wanneer hij zijn spullen heeft neergelegd en rustig zit. 'Ik was Euh... had me verslapen. Was gister zo moe' zegt hij. 'Is niet vreemd als je al een week zo slecht slaapt door je emoties' zeg ik. Matthy kijkt me even aan en knikt dan. Zijn ogen zijn nog moe, maar toch helderblauw. 'Gingen we zo nog opnemen of is het daar al te laat voor?' Vraagt Matthy dan. 'Nee kan nog wel' zegt Raoul knikkend. Matthy ontspant iets meer door dit nieuws. 'Nog even dit mailtje afschrijven en dan kunnen we wat mij betreft gaan'. Ik knik ook en ga verder met het nakijken van mijn schoolverslag. Ik denk dat hij prima is, dus ik druk op printen. Ik sta op. 'Ga even wat bij de printer halen' zeg ik en ik loop weg. Ik sta bij de printer te wachten als er nog iemand om de hoek komt gelopen. 'Hey' zegt Matthy zacht wanneer zijn ogen contact maken met de mijne. 'Hey Mat' zeg ik. 'Thanks voor gisteravond nog' zegt hij glimlachend. 'Tuurlijk, geen probleem' zeg ik. Van binnen gloei ik door zijn blije blik, die dankzij mij er weer is. 'Als je het vervelend vind moet je het zeggen hè?' Zegt Matthy dan onzeker. 'Nee joh, jij verveeld me nooit' zeg ik, het is er uit voor ik er goed en wel over na heb gedacht. Ik pers mijn lippen op elkaar alsof ik zojuist iets verschrikkelijks heb gezegd. Matthy glimlacht. 'Dan is het goed' zegt hij en hij kijkt verlegen naar de grond. Ik zou nu het liefst mijn armen om hem heen slaan, maar ik laat het. Mijn verslag is uit geprint, en ik neem het mee. 'Wat heb je eigenlijk geprint?' Vraagt Matthy na een kleine stilte. 'Mijn verslag voor school' zeg ik terwijl ik het stapeltje papier pak. 'Zien?' Vraagt Matthy. Ik rijk hem de stapel aan. Hij leest er een beetje door en bladert wat. 'Ik snap hier niet super veel van, maar ziet er goed uit' zegt hij. Ik glimlach. 'Laten we hopen dat mijn docent dat ook vind'.

Heeyy josti's

Hoofdstukje weer.
Heb heel erg zin om nog een hoofdstuk te schrijven. Ik heb ondertussen lekker '70s zomer muziek' op staan word ik gewoon erg blij van.

Dus miss vanavond nog een hoofdstukje

Voor nu iig deze, hopelijk was ie leuk :))

Love jullieeeee xxxxxx