TEN IS

H33. De Grote Ter Reegen

Milo POV

Ik schuif mijn rieten stoel aan aan het tafeltje waar een bord met twee broodjes knakworst op ligt. Matthy zet een biertje er naast, kijkt me lief aan, en gaat tegenover me zitten. De meeste mensen zitten hier gewoon te kijken, hebben misschien een drankje besteld of wat te eten, maar de focus ligt nu vooral op de tennisvelden. Jiska en mijn vader hebben net de wedstrijd gewonnen en dat betekend dat zij als 1e zijn geëindigd in de dubbelspel categorie in hun klasse. Ik stond echt te juichen langs het veld toen Jiska het laatste punt scoorde waarmee ze wonnen.

Maar nu is het voor mij tijd om te eten. Personeel moet ook lunchen en omdat ik jarig ben heeft Tea wat lekkers voor me gemaakt. Matthy zit tegenover me met een bord en ook een broodje, en een blikje redbull want hij hoefde nog geen bier. Joeska is ook aangeschoven en ook Harm en Thijs komen aanlopen. 'Nou Miel, cadeautijd' zegt ze en ze legt een een ingepakt pakketje voor me neer. Ik zie ze alle drie grijnzen. Nee, van hun krijg ik nooit echt cadeaus waar je daadwerkelijk iets aan hebt, maar het zijn wel altijd leuke cadeautjes. 'Nou, we zullen eens zien wat jullie hebben bedacht' zeg ik en ik kijk ze even met opgetrokken wenkbrauwen aan. Ik til het cadeau een beetje op. Het is zacht dus ik gok dat het iets van kleding is. Iedereen kijkt gefocust naar hoe ik het inpakpapier open scheur. Ik haal het er uit. Het is een polo. Een sportpolo van Tennis Only in het licht blauw. Ik hou hem omhoog. 'Je moet eerst kijken wat er op de achterkant staat' zegt Joeska voor ik wat kan zeggen. Ik hoor Matthy zacht giechelen. Ik draai het om en laat het half teleurgesteld zakken maar schiet dan in de lach. Op de achterkant staat 'De Grote Ter Reegen'. Die bijnaam heb ik al sinds ik mijn vader in lengte voorbij was, al heel wat jaar dus, maar hij werd pas echt betekenisvol toen ik hem ook qua klasse inhaalde en ik echt in de hogere teams kwam. Daaronder staat in het klein: bijna net zo kaal als de kale ter Reegen, wat een van de bijnamen van mijn vader is. Iedereen begint te lachen bij het zien van mijn reactie. 'Moest dat nou' zeg ik. Thijs knikt lachend. 'Je ontkomt er niet aan jongen' zegt hij. 'En ik vind dat je hem straks aan moet' zegt Joeska. 'Nee, sodemieter op dat ga ik toch niet doen' zeg ik. 'Jawel, kom op Miel, dit is de perfecte dag' zegt Joeska. Ik kijk Matthy aan die ook grijnzend knikt. Die is het er ook mee eens. '50 euro als je daarin de finale speelt' zegt hij dan. 'Deal' zeg ik. De andere vier juichen en geven Matthy een high five. Ik zucht en sla mijn hand even voor mijn gezicht. Wat moet ik toch met deze mensen?

Matthy is intussen naast me komen zitten. Ik zit net aan mijn tweede broodje en kijk een beetje in het rond. Af en toe komt er iemand naar me toe die me even feliciteert. Iedereen van de club weet intussen na zoveel jaar wel dat ik op deze dag jarig ben, een dag die altijd in de week van TIOD open valt. 'Zullen we trouwens even de jongens een kleine uitleg geven?' Vraagt Matthy ineens. Ik kijk naast me en haal mijn telefoon uit mijn zak. 'Hoerekinderen' lees ik in de app als eerste. Ik schiet in de lach als ik het gesprek lees. 'Mja, misschien is dat wel een goed idee' zegt hij. 'Spraakberichtje?' Vraagt Matthy. Ik knik en hij houdt zijn telefoon tussen ons in. 'Heeee jongens' zeg ik. 'Heeee' zegt Matthy. 'Euh, nou wij waren dus gister misschien wel van plan elkaar even iets te vertellen, en het ging hartstikke goed zoals jullie misschien wel door hadden ondertussen. Maar daarna kwamen we er achter van elkaar dat jullie het eigenlijk al een soort van wisten van ons beide.' Begin ik uit te leggen. 'Dus ja, wie zijn wij dan ik niet even een leuke grap uit te halen, maar toen waren we dronken en zijn we het vergeten dus sorry' zegt Matthy. 'We leggen het later wel beter uit, maar het gaat allemaal helemaal goed tussen ons hoor' zeg ik dan. 'Dus, doei, groetjes' zegt Matthy. 'Later' zeg ik nog en dan stopt hij de spraak memo. Matthy verstuurd hem en ik kijk even verder op mijn telefoon. Ik zie dat ik door Koen, Robbie, Raoul en Bankzitters ben getagd. Verjaardagspostje denk ik. Normaal maak ik de posts voor verjaardagen op het bankzitters account maar ik ga natuurlijk niet voor mezelf zoiets maken. En dat is te zien. 'Onze kale dikke stroopoom is 24 geworden. Helaas is Robbie niet zo goed in Fotoshop dus dit is het geworden. Gefeliciteerd Milo❤️🥳' staat er onder de post. De post zelf is een kinderfeestjes foto van internet met heel lelijk onze hoofden op de kinderen geplakt. Ik grinnik en plaats hem op mijn verhaal. 'Goed werk Robje, misschien als je later groot bent wordt je wel een echte fotoshopper' comment ik nog. Dan kijk ik even de verhalen waar een aantal mensen zoals Frank, Rutger, maar ook Matthy, Koen, Raoul en Rob foto's van mij en hun hebben geplaatst met een felicitatie. Leuk. Ik kijk even naar die van Matthy, die een foto van dat ik hem feliciteer, 6 jaar geleden, heeft geplaatst. Ik grinnik en laat hem zien. 'Had je geen betere foto?' Vraag ik. Matthy grijnst. 'Ik kon ook die foto van vanochtend doen, maar dat leek me toch niet zo'n goed idee' zegt hij. Ik grinnik ook en schud mijn hoofd. Nee, laten we dat nog maar even niet doen.

Jongens, zaterdag begint TIOD open 2023 echt en dat is ook waar dit boek op is gebaseerd. De datums kloppen niet helemaal want Milo is niet op de laatste zondag jarig, maar die donderdag al, maar toch. Even leuk om te vertellen. En volgende week woensdag is het dus ook biefstuk avond dus vergeet je biefstukje niet.