TEN IS

H35. Winnen

Matthy Pov

Milo komt met zijn racket, fles water en handdoek naar ons toe gelopen. Of gerend eigenlijk door zijn enthousiasme. 'Milooo lekker gedaan' roept Joeska nog voor hij bij ons is. Hij is buiten adem maar zijn gezicht straalt. Het straalt net zoals gisteravond toen hij er achter kwam dat ik hetzelfde voor hem voelde als hij voor mij. Ik glimlach breed. Milo wordt volop gefeliciteerd door Hans, Charlie, Jiska en Joeska. Ook andere mensen schudden hem de hand, geven hem schouderkloppen en geven hem complimenten over hoe hij speelde. Als iedereen uit is gefeliciteerd draait hij zich naar mij. 'Ik ga even douchen en omkleden' zegt hij. Ik knik. 'Loop je mee?' Vraagt hij dan hoopvol, terwijl hij zijn gezicht nog eens afveegt aan de handdoek en zijn nieuwe polo, die hij had beloofd te dragen, recht trekt. Zijn wangen zijn rood aangelopen en zijn ogen zijn helder. Tegen zoiets kan niemand nee zeggen. Ik grijns en knik. 'Tuurlijk' zeg ik. We lopen het gebouw van de kleedkamers binnen. 'Oh en gefeliciteerd nog maatje' zeg ik. Milo staat stil. 'Maatje? Ik dacht eerder aan...' hij stapt naar me toe. 'Lieve schat... of baby...' zegt hij zachter. Ik bijt op mijn lip en laat mijn ogen over zijn gezicht glijden, waar ze stoppen bij zijn lippen. Hij zet zijn vrije hand op mijn heup en leunt naar me toe. Ik glimlach en kus hem zacht. Hij maakt er een zoen van en zo staan we even in de gang. Dan duw ik hem van me af. 'Je stinkt naar zweet' lach ik. 'Ahw, vind je dat niet lekker ruiken' zegt Milo grijnzend. Ik schud mijn hoofd. 'Ik vind het niet heel erg maar... lekker is anders' zeg ik. Milo kijkt me met pretoogjes aan. 'Matthy word geil van mijn zweet' roept hij dan terwijl hij door de gang naar de kleedkamer rent. Ik ren achter hem aan. 'Hé, dat zei ik dus totaal niet' roep ik lachend. In de kleedkamer gooit Milo zijn kleding uit op de bank tot hij in zijn onderbroek staat. Ik ben op een van de banken gaan zitten en bekijk van een afstandje zijn lichaam even. 'Je mag ook wel mee hoor, kan je nog langer kijken' zegt Milo die dat blijkbaar gelijk weer door heeft. Ik grinnik en schud mijn hoofd. 'Laten we dat maar niet doen, voor we worden betrapt' zeg ik. Milo haalt zijn schouders op en loopt naar de douches waar ik er een hoor aan gaan. Ik wacht een tijdje tot de douche weer uit gaat en even later komt Milo met een handdoek om zijn middel wee me terug de hoek om gelopen. Langer kan ik mezelf niet weerhouden en ik loop naar hem toe. Ik zet mijn handen tegen zijn zij en kijk hem aan. 'Hm toch wel?' Zegt hij met een diepe zachte stem. Fuck, waarom weet hij precies wat hij moet zeggen. 'Hmh, nu ik weet dat je van mij bent kan ik me niet langer weerhouden' zeg ik en ik leun naar hem toe. 'Ben ik van jou dan?' Fluistert hij tegen mijn lippen aan. 'Hm als je wil?' Zeg ik op dezelfde toon en ik sluit mijn ogen. 'Niets liever' fluistert hij terug en dan drukt hij zijn lippen op de mijne. De zoen is niet zoals net in de gang. Deze is dieper, intenser. Deze zoen laat me het verlangen voelen dat we naar elkaar hebben. Dat alle wegen naar hem toe lijden en dat de gedachtes die ik net had bij het tennisveld allemaal echt zijn. Ik wil voor hem gaan. Ik wil voor hem vechten, grenzen verleggen, dingen doen die ik anders nooit zou doen. Hij laat me vergeten wat mijn angsten waren en laat me gelukkiger voelen dan ooit. En deze zoen bevestigd dat nog maar weer eens.

Milo Pov

Langzaam laat ik de kleinere jongen in mijn armen los. Ik kijk hem in zijn ogen aan. 'Ik meen wat ik zei Matt' zeg ik dan. 'Ik weet dat... dat we pas sinds gister dit van elkaar weten, maar ik ken je al zo lang en zo goed. Ik ben al zo lang verliefd op je, al wist jij dat niet en ben je pas net weer single. Maar ik voel zoveel voor je en ik heb echt alles voor je over. Het liefst zou ik je de mijne maken. Mijn vriend. Het maakt me echt niet uit wat we nog moeten doorstaan of wat ik er voor moet doen. Ik wil met jou zijn... Matthyas.' de woorden komen zacht maar duidelijk en zeker uit mijn mond. Zijn ogen zijn tijdens mijn woorden twee keer zo groot geworden en zwart geworden. 'Wil je alsjeblieft mijn vriend worden?' Vraag ik. Mijn hart bonkt in mijn keel. Ik bijt op mijn lip, bang dat ik veel te snel ga met deze vraag en het hem afschrikt. Hij begint te knikken. 'Euh... j-ja, heel graag' zegt hij stamelend. Mijn hart begint nog sneller te kloppen maar dit keer van blijdschap. Er vliegen duizenden vlinders door mijn buik en elk ander lichaamsdeel heen en voor ik het door hem zitten mijn armen om zijn heupen en til ik hem op. Ik hoor hem giechelen boven mij en gillen dat hij me neer moet zetten. Ik zet hem weer neer en leg mijn handen op zijn wangen. Ik zucht tevreden uit. 'Nooit gedacht dat ik twee overwinningen op een dag zou halen, maar het is me toch gelukt dankzij jou' zeg ik en ik druk mijn lippen op die van hem. Hij zoent me gelukkig terug en legt zijn armen rond mijn nek. 'Dankzij mij?' Vraagt hij als ik hem los laat. Ik knik en denk even terug aan het moment dat de wedstrijd begon.

Ik sta klaar om de finale te spelen, opnieuw. Vorig jaar verloor ik in deze categorie en dat gaf me geen motivatie om beter te spelen, tot een maand geleden, toen het toernooi er weer aan zat te komen. Opnieuw heb ik motivatie om te winnen, maar niet alleen door mezelf. De grootste motivatie staat langs de zijkant te kijken. Fucking hell, ik weet niet waarom maar Matthy haalt de vreemdste dingen in me omhoog. Ik wil altijd winnen, maar nog nooit voelde het zo belangrijk als nu.

Ik speelde de eerste set goed, ik won, maar het was pas goed genoeg als ik won. Toen ik naar de kant liep zag ik hem staan.

Matthy staat me aan te kijken wanneer ik naar de kant loop voor wat drinken. Ik kijk hem even aan wanneer ik een slok water neem. De mensen eromheen lijken te verdwijnen. Hij staat daar alleen te kijken. Te kijken naar hoe ik deze wedstrijd ga spelen. Ik moet winnen, het moet gewoon.

'Ik heb nog nooit zo graag willen winnen als vandaag. Ik was de motivatie na vorig jaar een beetje kwijt, maar omdat jij daar stond wist ik het naar boven te halen. Ik weet niet of ik dat ook had gehad als je er niet was geweest' zeg ik. Ik zie hem grijnzen. 'Dat zei Jiska ook tegen me' zegt hij triomfantelijk. Ik wil wat zeggen maar mijn mond blijft open hangen als ik nadenk over wat hij zei. 'H-hoe bedoel je' vraag ik. 'Jiska zei dat ze je nog nooit zo fanatiek heeft zien spelen, en dat ze wist dat het om mij was. Maar dat niet alleen, je was ook de hele week geen enkele keer chagrijnig geweest' zegt hij lachend. Ik kijk even over hem heen en denk na. Kutzooi. Ze heeft gelijk. Waarom heeft ze dat soort dingen zo snel door. Dan kijk ik hem weer aan. 'Ik denk dat jij meer met me doet dan ik zelf überhaupt door heb' zeg ik lachend. 'Gelukje voor jou, ik ga ook nooit meer weg' zegt hij. Ik sla mijn armen om hem heen en kus hem op zijn haar. 'Zeg Milo...' zegt Matthy terwijl ik hem nogsteeds vast heb. 'Hm?' Vraag ik. 'Zou je je niet eens aankleden?'