TEN IS

H19. Wekker

Matthy Pov

Woensdag ochtend. Ik draai me om waarmee ik tegen Milo's lichaam aan rol, en zucht even uit. Ik voel me goed. Niet alleen omdat ik alweer hier ben wakker geworden, maar ook omdat we gisteravond besloten even een avondje rustig aan te doen met het bier. Milo moet om 11 uur tennissen, en met de lange dagen, korte nachten en het vele bier dat we drinken waren we een nachtje extra slaap wel toe. Ik kijk even door de speeltjes van mijn ogen naar buiten. Het weer is weet hetzelfde, de geluiden zijn hetzelfde, de geur is het zelfde. Alles is hetzelfde en dat maakt me rustig. Al kan ik er niks aan doen dat ik toch ook weer even me gestresst voel. Elke dag dat ik hier wakker word, is weer een dag dichterbij donderdag. Een dag minder hier zijn. Het zal straks echt wennen zijn als ik weer naar huis moet. Als ik weer in mijn eigen bed in slaap zal moeten vallen, en daar ook weer wakker zal worden, als het slapen überhaupt lukt. De stilte die niet zoals deze stilte is. Deze stikte geeft rust. Het is een stilte die niet stil is. Het is stil, maar toch is er overal geluid. Zachte ruis. Thuis is het onaangenaam stil. De stilte maakt je af, maakt je gek. Ik wil niet naar huis.

Ik voel ineens een arm om me heen. 'Mat, adem eens rustig' mompelt de jongen achter me en hij legt zijn hand op mijn borstkas. Nu pas merk ik hoe snel ik adem. Milo kruipt dichter tegen me aan. Ik voel zijn adem zacht blazen in mijn nek. De rust in mijn ademhaling keert terug. Langzaam blaas ik uit en sluit ik mijn ogen weer. Ik hoef nog niet weg. Vandaag nog een hele dag, en morgen ochtend nog helemaal. Donderdag ochtend moet Milo in ieder geval weer naar kantoor, om de socials voor vrijdag te maken. En dan verwacht hij natuurlijk dat ik mee ga, en dat ga ik natuurlijk ook. Maar daar zijn we nog niet. Het is woensdag, en dat betekend biefstuk avond. Vraag me niet waarom, maar Milo vertelde er echt over alsof het een super speciale avond was, en daarom vind ik het zo leuk. Ik hoor Milo weer zwaarder ademen en blijf naar hem luisteren tot ik zelf ook weer in slaap val.

Ondanks dat Milo pas om 11 uur hoeft te spelen, gaat zoals elke dag de wekker gewoon om half 9. Milo grijpt over me heen naar zijn telefoon en doet ook absoluut geen moeite om zijn arm naar zich terug te trekken, dus komt hij gewoon met zijn gezicht in mijn nek liggen. 'Hmmm waarom is het al tijd' kreunt hij zacht. De trilling van zijn diepe ochtend stem heeft me kippenvel. Zacht lach ik. Milo laat zijn hand met zijn telefoon er nog in weer zakken op het matras, en ik gok dat hij gewoon verder is gaan slapen terwijl hij half op mij ligt. Ik pak zijn telefoon uit zijn greep. Check even de tijd, zie dat hij heeft gesnoozed voor nog 10 minuten, en leg zijn telefoon dan weg. Ik kijk naar zijn hand, die vlak voor mij ligt, en kan het niet laten om zachtjes figuurtjes over zijn knokkels te tekenen. Milo schud even met zijn hand, pakt mijn hand dan vast, en verstrengeld zijn vingers er tussen. Ik voel me weer exact zoals de ochtend dat hij me half slapend in zijn armen nam en een kus op mijn schouder gaf. Ik neem aan dat hij gewoon totaal niet wakker is, en dit iets automatisch is. Een trekje, waar ik wel aan zou kunnen wennen trouwens. Ik sluit mijn ogen, maar slapen kan ik niet meer, dus ik blijf gewoon rustig liggen, voor zo ver dat kan, met mijn ogen dicht.

Als tien minuten later de wekker weer gaat, hoor ik Milo slaperig kreunen. Zijn hand laat mijn hand los en ik zie hem zijn telefoon zoeken. Ik pak zijn telefoon en zet de wekker uit. Ik draai me om naar hem. Hij ligt met zijn ogen dicht, met zijn ene arm onder zijn hoofd, en zijn andere arm nog half over me heen. 'Kunnen we niet gewoon slapen Mat?' Vraagt hij zacht, waarna hij mijn hand pakt en tegen zijn lippen aan houdt. Er ontstaat even een error in mijn hoofd. Mat? Hij is er van bewust dat ik naast hem lig? Dat het niet een of andere knappe brunette naast hem ligt? Hij zucht moeilijk en laat mijn hand los waarna hij omrolt tegen mij aan, de dekens over zich heen trekt en verder slaapt. Ik kijk op zijn telefoon. Het is ondertussen 8:45. Om 10 uur moet hij wel op de club zijn, dus zoveel tijd hebben we niet meer. 'Miel...' fluister ik zacht en ik lach even in mezelf om de leuke bijnaam die ik nu toch bijna standaard ben gaan gebruiken. 'Milo, we moeten er uit' fluister ik en ik schud hem heen en weer. Langzaam opent hij zijn ogen. Verwachtingsvol kijk ik naar hem. Ik heb geen idee wat hij nu zal zeggen. 'Oh, Hey Mat, lekker geslapen' zegt hij, waarna hij zijn keel even schraapt. Ik glimlach zwak. Oké, hij gaat er dus niks over zeggen. 'Ja, oprecht lekker, ik voel me eindelijk weer even beetje uitgerust' zeg ik. Milo gaat ineens rechtop zitten. 'Echt?' Zegt hij blij verbaast. Ik knik en ga zelf ook rechtop zitten. 'Daar ben ik heel blij om' zegt hij en dan gooit hij zijn benen achter mij langs, over de rand van het bed. Hij zoekt in zijn tas en kast schoon ondergoed, sport kleren en zijn Polo bij elkaar en loopt dan naar de deur. 'Ik ga douchen en ontbijt maken, tot zo schatje' zegt hij. Ik blijf nog even in bed zitten terwijl ik nadenk. Het begint nu haast een normale bijnaam te worden.

Ongeveer een half uur later zitten we beide met een kop koffie in onze hand op een stoel in de achtertuin bij Hans, Charlie en Jiska. Hans leest zoals gewoonlijk de krant weer, en Jiska en Charlie praten een beetje over de dagen hiervoor. Wat oppervlakkige gesprekken over dingen die waren gebeurd, en over mensen die ik toch niet ken, het is dus ook meer achtergrond geluid. Milo zit achterover in zijn stoel met zijn zonnebril op, alsof hij er bewust voor heeft gekozen om vandaag eens bij te gaan bruinen. Dat is de afgelopen dagen in ieder geval zeker weten gebeurd, bij ons beide.

Ik heb een sport broekje en een tennis polo van Milo aan. Aangezien Milo al om 11 uur moet tennissen, en hij deze middag niet zoveel te doen heeft, heeft hij voorgesteld dat wij op een moment dat een van de banen leeg is even een potje gaan doen. Met de squash video met de bankzitters waren we redelijk aan elkaar gewaagd, al won hij wel van me, en zijn eigen pingpong toernooi won ik zelfs van hem in de finale, dus Milo vond dat we best even een potje konden spelen. Met dat en de biefstuk avond in het vooruitzicht, word dit in ieder geval een heerlijke dag. Zonder zorgen, waarin ik Milo nog dicht bij me heb. Dat het morgen weer helemaal anders gaat zijn, dat vergeet ik het liefst nog even.

Jajaja

Daar zijn we nog even om iets over 10, met een nieuw hoofdstukjeeee

Jongens ik heb vandaag (voor de 4e keer) alle TIOD vlogs gekeken en ik heb weer allemaal leuke ideeen en ja. En Milo in de TIOD vlogs is zo leuk met de hele Gouda gang. Echt I love.

Morgen weer trein reizen dus waarschijnlijk dan ook wel weer een hoofdstukje :)

Nu ga ik snel slapen, dus Slaaplekker iedereen alvast

Joejoe

Stay juned

Love jullieeeee xxxxxx