ရှပ်အဖြူလေးအပြင်
ခပ်ယဲ့ယဲ့မျက်နှာထားနဲ့
ထယ်ယောင်းအကြည့်တွေက
နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းရယ်
JK ကတော့ ထယ်ယောင်းလက်ဖ၀ါးကို
အားဖြစ်လိုဖြစ်ငှားဆုပ်ကိုင်ထားပြီး
အရိပ်တကြည့်ကြည့်ဖြင့်သာ
''ဒီအတောအတွင်း
ဘယ်လိုများရှင်သန်ခဲ့လဲ... ´´
မျက်ရည်တင်မျက်၀န်းလေးတွေက
အကိုတစ်ယောက်အနေနဲ့
မစောင့်ရှောက်ခဲ့ရတာအတွက်
ကျိန်းသေအားနာနေဟန်
ခုမှတွေ့ဖူးသူပေမဲ့
သိမ်ငယ်ရာမျက်၀န်းလေးနဲ့
ခပ်အေးအေးနေတက်ပုံလေးကိုကြည့်ရင်
ကျော်ဖြက်လာရသမျှက
ခဲရာခဲဆစ်ဆိုတာပေါ်လွင်နေတာမို့
''ဂန်မိသားစုရဲ့တစ်ဦးတည်းသော
သားတစ်ယောက်အနေနဲ့
လိုချင်သမျှရပြီးကြီးပြင်းလာခဲ့တာပါ
အဲ့ဒါကြောင့်ပင်ပန်းခဲ့မှာပဲလို့
တွေးပြီး၀မ်းမနည်းပါနဲ့ ...
ဒါနဲ့အကိုကရော ´´
အချင်းချင်းဘယ်လိုနေထိုင်ခဲ့ရလဲက
သေချာပေါက်သိချင်တဲ့မေးခွန်းမို့
ဂျီ၀န်းကလဲ စိတ်၀င်တစား
ပြန်မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်
''ဂျီ၀န်းလေးသာ အကို့နားကို
ဒီထက်စောရောက်လာခဲ့ရင်
အကို့ရဲ့တချို့အမာရွတ်တွေက
ဒဏ်ရာထင်ချင်မှတောင်ထင်ခဲ့မှာ... ´´
Jk ဟာသူ့ရဲ့အငိုမျက်နှာကို
ထိန်းနိုင်စွမ်းမရှိခဲ့ပါဘူး
ဆံပင်တွေအုပ် ခေါင်းငုံ့ရင်း
သိမ်ငယ်လာတဲ့လက်ဖ၀ါးက
ထယ်လက်ပေါ်မှခွာရင်း
တပေါက်ပေါက်ကျလာနေတဲ့
မျက်ရည်တွေအပြင်
ထယ့်ရဲ့တချို့ဒဏ်ရာတွေက
သူ့လက်ချက်မကင်းဘူးဆိုတဲ့အသိနဲ့
သိပ်၀မ်းနည်းသွားတာကြောင့်ပင်
''မောင် ... ဘာလို့ဒီလောက်ငိုရတာလဲ ...
မောင်ကထယ့်ကိုနာကျင်စေခဲ့တယ်ဆိုပြီး
၀မ်းနည်းသွားတဲ့သဘောလား
မောင်ရယ်... မောင်ဘာလို့ဒီလို
သိမ်ငယ်ရတာများလဲ ...
ထယ်တစ်ယောက်ထဲဒဏ်ရာများခဲ့တာမှ
မဟုတ်တာ အခုထယ်တို့အိမ်လေးက
တစ်ချိန်ကလိုအမုန်းတွေနဲ့မှမဟုတ်တာ
မနက်ကနေ ညအထိ
ကြည်နူးပျော်ရွှင်စရာတွေ
စိတ်ချမ်းမြေ့စရာတွေပြည့်နေတဲ့အိမ်ကို
မောင်လက်နဲ့ဖန်တီးပေးထားတာပဲဟာ ...
မငိုနဲ့နော် ... ´´
