Karşıma geçti ve ellerimi tuttu. Kalbim hızla çarpıyordu. Deniz mavisi gözlerini gözlerimle buluşturup konuştu. Sıcacık bakışlarının aksine sesi buz gibiydi.
"Uyan artık."
"N-ne?"
Afalladım, ne olduğunu anlayamamıştım. Ellerinin ellerimden kaymasını hissettim. Geriye doğru bir karanlığın içine düştüm. Gözlerimi açtığımda o tanıdık ama bir o kadar da yabancı odadaydım. Zihnimin aydınlanmasını beklerken odaya göz gezdirdim. Benim odamdı. Çok uzun zamandır burada bulunmamış gibi hissettiren odam. Zihnim yavaşça kendine geldiğinde hatırladım. Gerçek değildi. Hiçbiri. Hepsi rüya mıydı? O maviler nasıl rüya olabilirdi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kısa Hikayeler
Короткий рассказKendi yazdığım kısa kurgu hikayeler. Gerisini kendiniz hayal etmeniz gerekebilir. Kelimelerde kendinizi bulacağınız, satırların arasında dalıp gideceğiniz bir okumaya hazır olun. Tarzım biraz farklı etkilenecek olanların okumaması rica olunur. Kısa...
