TO LOVE YOU IS LIKE A POISON

TLYILAP 19:

Chapter 19.

Para hindi na maulit ang ganoong eksena, I decided to avoid nixon whenever he is here at home.

Ganoon din si Darius na mukhang mainit ang dugo ni nixon dito dahil sa malimit na matatalim na tingin ang ipinupukol niya sa bata.

Kaya lang tila nananadya naman na kahit saang sulok kami ng bahay naglalagi ni Darius ay parating nandoon din si nixon.. Hindi ko alam kung sinasadya niya iyon o sadyang nagkataon lang talaga.

I also noticed that nixon is a bit calm now because his treatment of me is a bit light unlike before when he just saw me, as if he wanted to bury me alive the way he was staring at me.

Maybe it's because we've been together again here at home for three years so he's used to seeing me.

Kaya lang ang madalas ko namang pinoproblema ngayon ay ang hindi magandang pakikitungo ni nixon kay Darius na parang gusto niyang ihagis sa labas ang anak namin sa tuwing nakikita niya ito.

"What the fuck!!"

Muntik ko nang mabitawan ang hinuhugasan kong baso dahil sa pagkakagulat sa malakas na sigaw na iyon.

I immediately put down the glass i was holding and hurried out of the kitchen.. this scene is familiar to me.

I was nervous as i went to the living room where the noise was coming from at ganoon nalang ang panglalaki ng aking mga mata sa naabutan kong ayos ng buong sala.

Nagkalat sa sahig ang iba't ibang papel habang punit na ang iba sa mga ito.

I held my mouth in shock. My eyes went to Darius who was in the middle of the scattered papers and he was still holding one of them but it was also crumpled..

Darius giggled as he looked at nixon and he even managed to clap as if he was happy with what he did.

Napasintido ako.. Problemadong problemado.

Lumingon sa akin ang namumula sa galit na si nixon.

"Look at what your son did! Those are my fucking business proposals for God's sake! "Nixon growled angrily at me as he pointed at Darius who was just smiling at him.

I bit my lip so hard, I didn't know what i should do first.. Ang pulutin ang mga nagkalat na papel o kunin ang tuwang tuwa na si Darius.

"U-uh.. I'll just fix it, I'm sorry "I said hesitantly, dahil alam ko sa sarili ko na hindi ganoon kadaling gawin ito.

Pero wala ba siyang kopya ng mga ito? Mayroon naman siguro diba?

Pagak na tumawa si nixon. "Really? How do you fix those if they are torn? I need those tomorrow!" Muling singhal ni nixon sa galit na tono.

Marahas siyang napahilamos sa kaniyang mukha.. iritadong iritado.

I didn't answer and instead i started picking up the scattered papers.

Paano ba kasi napunta ang mga ito dito? Sa pagkakatanda ko wala naman ang mga ito kanina noong iniwan ko si Darius dito.

Hindi malikot si Darius kahit marunong na siyang gumapang at maglakad.. Bukod pa doon hindi din naman niya ugali ang manggulo at manira ng gamit kaya nga kampante ako na iniiwan ko siya kaya nakakapagtaka kung bakit ganito ang nadatnan ko ngayon.

"Fuck! This is bullshit!!" Pagmumura ni nixon at noong mag angat ako ng tingin sa kaniya ay mariin siyang napapikit na tila nagpipigil ng galit.

Napakagat labi nalang ako.. hindi ko alam ang dapat kong sabihin sa kaniya.

When i finished picking up the papers i immediately laid them on the center table before i approached Darius and picked him up. Kinuha ko ang gusot na papel na hawak niya na may punit na rin at isinama iyon sa iba pang nasa center table na.