TO LOVE YOU IS LIKE A POISON

TLYILAP 15:

Chapter 15.

"Sigurado ka ba talaga grace na kaya mo na umuwi na mag isa? maaari kitang samahan hanggang sa bahay niyo" Paniniguro ni manang pagkatapos niyang mag tawag ng taxi.

"Opo manang kaya ko na po, gabi na rin po kasi, umuwi nalang din po kayo para makapagpahinga ka na po, alam kong gaya ko ay pagod na rin Po kayo" Mariin kong tutol,

Hindi maaari na samahan niya ako sa paguwi. Hindi niya alam na lumipat na kami ng tirahan ni nixon na sa pagkakaalam ko ay isa sa mga bahay niya. Wala akong pinagsabihan tungkol doon lalo na sa kanila manang at andi kahit na paminsan-minsan ko silang nakakasama.

Wala akong ideya kung bakit kami biglang lumipat ng tirahan. Noong una ang akala ko siya lang ang aalis doon sa bahay na kinalakhan ko ngunit nagulat nalang ako nang sunduin ako kasama ang mga gamit ko ng isang sasakyan at dinala ako sa bahay na kasalukuyan na tinitirhan namin.

"Ang dami lang kasi nitong pinamili mo, baka mahirapan ka sa mga ito, magpatulong ka nalang sa mga guard na mag buhat ng mga ito" Manang said with concern as she also watched the driver put the paper bags in the back of the taxi.

Inabot na kami ng gabi sa pagiikot sa loob ng mall.. I was so happy when i found out my son's gender after my check-up and it's a boy!

That's why i thought of inviting manang to come here to the nearby mall,

Kaya nga lang masyado yata akong nalibang sa pamimili at hindi ko na namalayan ang oras at madilim na noong paglabas namin ng mall!

Maliban pa doon ay mukhang naparami ang nabili ko, halos hindi kami magkandaugaga na mag buhat ng mga ito kanina buti na nga lang may isang binatilyo na nagmagandang loob at tinulungan kami na magbuhat palabas ng mall.

It's just nice to feel that all the things i bought are for my son .. In fact, i also wanted to buy the crib and walker i saw earlier but manang said it was too early for that.

Puro mga damit at iilang gamit na kailangan ng aking magiging anak ang nabili ko sa susunod nalang siguro yung iba pa.

"Magingat ka sa pag uwi at yung mga ibinilin ko sa iyo huwag mong kakalimutan" Manang reminded me again when i was about to enter the taxi.

"Opo manang, salamat po sa pagsama sa akin ngayong araw, pamasahe niyo po pala pauwi" Pagpapasalamat ko sabay ng pagabot ko sa kaniya ng pera.

"Huwag na grace, diyan mo nalang iyan may pera pa naman ako dito" Mariin niyang tinanggihan ang nakalahad na pera.

Umiling ako at nagpupumilit na ilagay sa nakatikom niyang palad ang pera kaya wala na rin siyang nagawa kundi ang tanggapin ito.

"Sige na po nang, mag iingat ka po sa paguwi" I said goodbye again before i finally got into the waiting taxi.

Nakangiti pa akong kumaway kay manang bago tumulak palayo ang taxi na sinasakyan ko..

--

"Dito mo nalang po ilapag kuya, maraming salamat po" Pagpapasalamat ko sa security guard na tumulong sa akin na magbuhat ng mga pinamili ko.

He dropped the paper bags in front of the main door then he turned around and left.

It was a bit dark inside when i opened the door and only the dim light behind the sofas was on, Tama lang na maaninag ko ang dinadaanan ko.

I didn't bother to turn on the lights, mamaya nalang pag naipasok ko na ang lahat ng pinamili ko.

"I see, you still know how to go home" I immediately stopped walking because of that cold voice.

Mula sa dilim ay lumitaw ang malaking bulto ng katawan ni nixon.