Dramatic [Yoonmin]

part eighteen

Yoongi' pov:

ساعت نزدیکای 9 بود که تصمیم گرفتم از اتاق برم بیرون. با وارد شدن به سالن و نشنیدن هیچگونه آلودگی سوتی ای فهمیدم الان تنها کشی که تو خونه است خودمم.
البته جیمین هم باید تو اتاقش باشه و از اونجا که عین مورچه هاست حرکاتش، بود و نبودش خیلی معلوم نیست.

از روی میز چندتا خوراکی برداشتم و همونطور که بالا میرفتم، میخوردم. داشتم از کنار در اتاق جیمین رد میشدم که یه لحظه راهم و کج کردم و در اتاق رو زدم.

چند بار حرکتم رو تکرار کردم که کسی یعنی جیمین در رو باز نکرد.

+خوابه؟ شایدم خونه نیست!

خواستم برگردم ولی همون حس که اولش من رو اورد جلوی در، وسوسه ام کرد که در اتاق رو باز کنم و یه سرکی داخلش بکشم.

آروم در رو باز کردم و اول کله ام رو داخل بردم و وقتی که با اتاق خالی مواجه شدم، کامل داخل رفتم.

+نمیدونستم امروز هم مدرسه داری.

شونه ام رو بالا انداختم و به طرف میزش که پر از کاغذ بود رفتم. یکی از کاغذها رو برداشتم که یه نقاشی بود.
اولش نقاشی خیلی آدم رو جلب نمیکرد جون به هر حال طرح به حیوون، اونم یه "گاو" با پاهای دراز بود و مثل اسب مو های بلند داشت. یعنی اگر اون خال های مشکی رنگ روش و سینه های دراز و مدل دمش نبود قطعا با اسب اشتباه میکردم.

بیشتر که دقت کردم متوجه خط ریز بالای نقاشی شدم که به گاو اشاره میکرد.

+سلام... اسم من ... سولهی هست! من گاوم...

با خوندنش ابروهام بالا پرید و شروع کردم به خندین. داشتم میرفتم تا بقیه نقاشی ها رو نگاه کنم که صدای زنگ گوشی ای من و به خودم اورد.

برگه ارو همونجا رها کردم و به سمت پا تختی رفتم و موبایل جیمین که اونجا بود و داشت زنگ میخورد و برداشتم.

"جین"

اسمی بود که روی صفحه اسکرین افتاده بود. خیلی نگذشته بود که قطع شد. بیخیال از موبایل فاصله گرفتم که دوباره به صدا در اومد. وقتی دیدم ول کن نیست، برش داشتم و دکمه اتصال رو کشیدم.

+بله؟

صدای سر و صدا و هق هق فرد پشت تلفن با هم قاطی شده بودن. خواستم قطع کنم که به حرف اومد.

_ای... این... شماره... ی... پار... ک... جیم... ینه؟

+بفرمایید؟

_من...

خواست جواب بده که انگار یه نفر ازش گرفتش.

¤سلام آقای پارک. من مدیر مدرسه برادر زاده اتون آقای جانگ هستم.

مدیر جیمین چرا باید زنگ بزنه؟! نکنه خرابکاری کرده!

اخمامو با فکری که به سرم اومد توی هم کشیدم و جواب دادم: