CHAPTER 21

45 8 4
                                    

Elyse's POV

"What do you think is missing in my painting?" I ask the man beside me.

"Hmm..." ipinatong niya sa kamao niya ang kaniyang baba at tila ba nag-iisip. "You're painting is beautiful, but it would have been better if you had your heart with you when you're doing that painting" sagot niya.

"What is the story of that painting?" he ask when I didn't respond for what his answer to my question.

"I don't know, pumasok lang naman 'yan sa isip ko, then I paint the scenario what's on my mind." he chuckled and go to my back and immediately hug me.

"You did it because that's what on your mind and not on your heart..." nanatili lang akong nakikinig sakaniya sa may likoran ko habang tinititigan ang painting na ginawa ko.

"When you're doing something, do it with all your heart, use your heart as the soul of your art and your mind as the beauty of it." pagpapatuloy niya. Tumango naman ako bilang pagsang-ayon sakaniya. "No matter how good you are, if your heart isn't there, it's useless." Hinarap ko ito at binigyan siya ng matamis na ngiti. He really knows everything about arts.

"The aim of art is not to represent the outward appearance of things, but their inward significance." He said and kiss my forehead.

Halos padabog kong binuksan ang pintuan ng kwarto ko dahil sa sunod-sunod na katok galing sa labas. 8 am na ng umaga pero antok na antok parin ako. Andami kong tinapos na requirements kagabi dahil ayukong nagrarush.

Linggo ngayon kaya gusto kong magpahinga, inubos ko ang oras ko kahapon dahil sa mga kung ano-anong pinapagawa sa'min ng mga professor.

"What?" iritado kong tanong sa isang maid na kanina pa katok ng katok.

"Ma'am may naghahanap po sainyo sa baba" shuta sino namang maghahanap sa akin ng ganitong oras sa umaga?

Kung sino man ang nilalang na 'yan ang nasa baba ay paniguradong isusumpa ko siya. Isinara ko na ang pinto at agad na ginawa ang morning routine ko. Hindi ko tuloy naituloy yung panaginip ko.

Nang maayos ang sarili ay agad na akong bumaba para makita kung sino ang taong sumira sa umaga ko. Napafacepalm nalang ako nang makita ko kung sino ang nakaupo sa couch, ipinalibot ko ang tingin ko kung may kasama pa ba siya pero halata namang mag-isa lang siya.

"What are you doing here?" I ask him as I stood on the stairs. He immediately got up from sitting on the couch when he heard my voice. ''Paano ka nakapasok dito sa villa?''

''The guards already know me.'' he answer. Ilang beses na din naman siyang nakapasok dito sa villa kaya malamang kilala na siya ng mga guards doon.

''Eh ano ngang ginagawa mo dito?'' I ask him with irritating voice.

"I saw a beautiful place, do you wanna know where is it?" he smilingly said to me. I walk towards him and meet his gaze.

"I told you I have a training this day." I said when I get close to him.

"I already ask Hash if he can give an excuse to your coach dahil hindi ka makakapunta.'' he answer. Kunot noo ko siyang tinignan.

''You know Hash?'' I ask him.

''Definitely yes... he is my friend.'' kaya pala magkakilala sila. ''Sasama ka ba sakin o hindi?'' muli niyang tanong nang hindi ako magsalita at tatalikoran na sana siya.

''No-''

''Let's go, magbihis kana.'' shuta talaga paladesisyon. Inirapan ko siya at umakyat pabalik sa taas para magbihis. Bakit pa ba siya nagtatanong kung siya rin lang ang magdedesisyon?

Spectaculos DisasterWhere stories live. Discover now