Siyah Yalanlar

~S. Y. 23. BÖLÜM🌹

Tam olarak arabayı Eminönü'nde bir otoparka park ederek arabadan indik. Dünya bana anlamayan gözlerle bakarken ben de ne yapacağımı nasıl yapacağımı düşünüyordum.

Tam olarak dün çocukların dediklerine göre mevlüt okutmak, hayır işleri gibi birçok şey yapabilirdim. Eyüp Sultan camisinde bu tür işler ilgilenen yetkililer olduğunu duymuştum. Annem için bizzat uğraşmak istiyordum bu yüzden elime yüzüme bulaştırmamak için Dünyadan yardım almam en doğrusuydu.

Kalabalığı aşıp Eyüp Sultan'a ulaştığımızda Dünya ile bakışlarım buluştu.

"İçeriye girip birkaç yetkili ile görüşmemiz lazım. Annemin niyeti ile birkaç hayır yapmak istiyorum."

"Yıldırım çok güzel ve ince düşünmüşsün. Hemde böyle hassas bir zamanda. Umarım Allah kabul eder."

"Amin..."

Ruhumda bir etkilenme olduğunda gökyüzüne bakarak derince bir iç çektim. İlk defa böyle bir şey için adım atıyordum. Umarım Rabbim hayrımızı kabul ederdi. Camiye gitmek için adım attığım sırada Dünyanın kolumu tutması ile duraksadım.

"Ezan vaktine çok az kaldı. İstersen hazır gelmişken namaz da kılalım ne dersin?"

Ruhum bir defa daha etkileşime geçtiğinde tüylerimin diken diken olduğunu hissettim. Hayatım boyunca bu tür etkiye sahiden kaç defa denk gelmiştim ki?

"Olur abdest alıp geleyim."

"O zaman burada buluşuruz."

Dünya'Dan:

Yıldırımın yanından büyük bir heyecan dalgası ile ayrıldığımda bir yandan da annesinin vefatı ardından kısacık bu süre içinde Böyle çabalaması öyle hoşuma gitmişti ki, ilk defa bir erkek ile namaz kılacaktım. Neden bilmiyorum ama kalbimden Onunla birlikte Rabbimin huzuruna çıkmak gelmişti. Yıldırım üzülüyordu, acısını da göstermek istemiyordu ancak ya benden gizleyemiyordu ya da gizlemek istemiyordu. Hiçbir fikrim yoktu açıkçası.

Abdestimi alıp dışarıya çıktım ve beni bekleyen Yıldırıma doğru yürüdüm. Heyecandan mı bilmiyorum ama bir oraya bir buraya gidip geliyordu. Yanına gittiğimde yüzüme bir kez daha hiç görmediğim tebessümü ile baktı. İçeriye girdiğimizde yaklaşan ezan vakti için hazırlık yapan imamı gördük. Çok fazla bir kalabalık yoktu ve cami hafif dolu durumdaydı. Bizi fark eden imam efendi yanımıza doğru birkaç adımda ulaştı.

"Hoşgeldiniz genç çift. Size nasıl yardımcı olabilirim acaba?"

Midemden kalbime hızlı bir akım gittiğinde bir an Yıldırıma bakmadan edemedim.. Genç çift demişti bizim için. Uzaktan bir çift olarak mı görünüyorduk yoksa?

Allahım neler saçmalıyordum ben böyle bir yerde. Affet beni Rabbim.

"Aslında ezan vaktinden sonra sizinle birkaç konu hakkında görüşmek istiyordum. Yardım edebileceğinizi söylediler."

"Konu her neyse kesinlikle ilgilenmeye çalışırım delikanlı. Namaz kılacak kadar kalacak mısınız."

Yıldırım ile göz teması kurduğumuzda birbirimize gülümsedik.

"Bayanlara ait yer nerede acaba?"

"Bir üst kat özel günler dışında kullanılmıyor. İsterseniz yukarıda birlikte kılabilirsiniz. Merdiven hemen şurada."

Cevap vermemizi dahi beklemeden mikrofona doğru yürüdüğünde Yıldırım ile imam efendinin yönlendirdiği merdivenlere yürüdük. Ciddi ciddi Yıldırım ile Rabbimin huzuruna çıkacaktım öyle mi? Gerçekten rüyamda görsem inanmayacağım bir manzaraydı bu.