Siyah Yalanlar

~S.Y. 4.Bölüm🌙

Yan masada oturan genç liseli öğrencilerini konuşmasına şahit olunca sessizce dinlemeye başladım.

"Olum salak mısınız. Madem cebinizde para yok. Niye salak gibi kafeye geliyoruz biz."

"Ne biliyim lan. Sahibi çok iyi dediler, ücretsiz kahve falan veriyor dediler. Ders falan çalışabiliyormuşuz."

"He gerizekalılar öyle bir mekan gibi duruyor burası da zaten."

"Şimdi biz bulaşık mı yıkıyacağız?"

Bu soruyu soran 4 kızdan biriydi. Gülmek istesem de ayıp olur diye bunu yapmadım. Kalabalık bir ortamdı ve hemen arka masalarında oturuyordum.
Aşağıda bulunan Cihana  hızla  mesaj attım.

'Cihan birazdan bir çocuk grubu hesap isteyecek derhal Sibele söyle 200 TL bulunan zarflardan 7 tane ayarlasın geliyorum ben. Sende yukarı çık hesap ne kadarsa çocuklara her birinin sadece 5 TL vermesi gerektiğini söyle.'

'Tamam Dünya, hallediyorum hemen."

Bardaktan bir Yudum daha çay alıp hızla merdivenlere yönelip aşağıya iniyordum ki garson çağıran çocukların sesini duyunca gülümsedim. Cihan merdivenleri çıkarken ona göz kırptım ve hızla aşağıya indim. Sibel dediğim gibi zarfları hazırlamış beni bekliyordu.

"Al ablacım 7 zarf da burda."

"Teşekkürler kuzucuk."

Yukarıdaki konuşmalar tam olarak ne kadar sürdü anlamasam da merdivenlerden inen yüzlerinde kocaman bir şaşkınlık olan çocuklarla gülümsedim. Evet fazlasıyla tatlı duruyorlardı. Hele bir tanesi vardı ki kısa boylu tombul yanakları ile Rafadan Tayfada bulunan Hayrinin gerçek versiyonu gibiydi.
Gülmemek için kendimi zor tuttum.

Duygu yanıma ilerlerken ona elimle 1 Saniye işareti yaparak çocuklara seslendim.

"Gençler bir saniye bekler misiniz?"

Korkuyla bana döndüklerinde masum masum kızaran o güzel yanaklarını öpmek istedim.

"Ben size demedim mi! Garson bizimle dalga geçiyordu işte. Şimdi yandık!"

Benim Hayri arkadaşlarını azarlarken diğer kız konuştu.

"Bulaşık yıkayacağız."

Daha fazla bir şey söylemelerine izin vermeden kendim konuştum.

"Buraya istediğiniz her zaman gelebilirsiniz. Ders çalışmak için Uygun bir katta değildiniz bugün, kafenin bir üst katı daha var canlarım. Ama şuan sizden biraz daha büyük abla ve abilerinizin sınav haftası olduğu için sadece onları alıyorum yukarıya. Alın bu zarfları kendinize harçlık yapın ve buranın yolunu da iyice ezberleyin. Sizi her zaman burada konuk etmek istiyorum."

Kızın burnuna hafifçe dokunup konuştum.

"Bulaşıkları yıkayan görevlilerimiz var zaten tatlım. Siz sadece derslerinize çalışın olur mu? Zarflarda bir de buranın ve benim numaram var, istediğiniz her zaman arayın."

Çocuklar öyle bir sevinç yaşadılar ki anlatamazdım. Yanıma koşarak bana sarıldıklarında yaptığım bir şeyden böyle bir huzur duymak beni ruhen de fazlaca rahatlatıyordu.

"Hadi okulunuza bittiyse de evinize."

Gülümseyerek bana veda ettiler ve kafeden çıktılar. Bana bir şey söyleyeceği aklıma gelince Duyguya gitmek için arkamı dönmüştüm ki, bir anda kolonlardan birine yaslanmış Yıldırım ile ufak çaplı bir şok geçirdim. Burada ne işi vardı bunun?
Sinir tepeme ulaşırken toparlanan Yıldırım yavaşça bana yaklaştı.