ဟန္က်ိဳးဘူတာရံုဟာ လူအနည္းငယ္ရႈပ္ေထြးစျပဳေနၿပီပဲျဖစ္တယ္။ လကၼွတ္ဝယ္သူကဝယ္၊ ကုန္တင္သူကတင္နဲ႔ အရာရာဟာ ပံုမွန္အတိုင္းလည္ပတ္လို႔ေနတယ္။မီးရထားကေတာ့ ခရီးသည္ေတြကို တင္ေဆာင္ၿပီးလိုရာသြားေစဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီပဲျဖစ္တယ္။ေမြးရပ္ေျမကိုျပန္ရ
မယ့္ က်န္႔က်န္႔မွာသာ ငူငူငိုင္ငိုင္ တမိႈင္မိႈင္ျဖစ္ေနရတာရယ္။ ေဒၚေလးရႊယ္နဲ႔ ဖက္တီးက်ိဳးကလည္း မ်က္ႏွာမေကာင္းၾက။
ေဒၚေလးရႊယ္ဆို က်န္႔က်န္႔မျမင္ေအာင္
ပိုးပုဝါစေလးနဲ႔ မ်က္ရည္ေတြခိုးသုတ္ေနေသးတာရယ္။သံေယာဇဥၧိုတာ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ တြယ္ငင္ရစ္ဖို႔သိပ္ကိုလြယ္ကူလြန္းတယ္ ထင္ပါရဲ့။
တကယ္ေတာ့ က်န္႔က်န္႔ ရွန္ဟိုင္းကိုမျပန္ခ်င္ေသးဘူး။ ဒါကလည္း ခ်စ္ရတဲ့ကိုကို႔ေၾကာင့္ပါပဲ။ က်န္႔က်န္႔မွာ ကိုကို႔ကိုခြဲႏိုင္ဖို႔အင္အား ေသးေသးေလးေတာင္ ရိွမေနတာမို႔။ ေနာက္တစ္ခုကက်ေတာ့ ဟန္က်ိဳး။ ဟုတ္တယ္။ အျပစ္ေႂကြးတစ္ခုအေနနဲ႔
လာခဲ့ရတာမို႔ က်န္႔က်န္႔က ဟန္က်ိဳးကိုသေဘာမက်ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဟန္က်ိဳးနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း ရင္းႏွီးကြၽမ္းဝင္လာတဲ့အခါ ၿမိဳ႔ျပေသးေသးေလးရဲ့ ေနြးျမမႈကို ခံစားမိလာတယ္။ ခ်စ္သူေနထိုင္ရာရပ္ဝန္းမို႔လည္း ျမင္ျမင္သမ်ွအရာရာတိုင္းက လွပေနသလို ခံစားမိေတာ့တာပါပဲ။
အခုဆို က်န္႔က်န္႔က သိပ္လွတဲ့ဟန္က်ိဳးကို မခြဲႏိုင္ေတာ့တဲ့အထိ သေဘာက်ေနၿပီပဲျဖစ္တယ္။ ဟန္က်ိဳးသား ကိုကို႔ကိုေတာ့ အႀကီးႀကီးပိုသေဘာက်ၿပီး အမ်ားႀကီး လြမ္းရပါအံုးမယ္။
ကိုကိုက က်န္႔က်န္႔ကို ဘူတာရံုလိုက္ပို႔
မယ္ဆိုၿပီး ခုထိေရာကၼလာေသးတာမို႔
က်န္႔က်န္႔မ်က္ရည္ဝဲခ်င္ေနၿပီပဲျဖစ္တယ္။ လူေတြက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ပ်ားပန္းခတ္မ်ျွဖစ္လာၾကၿပီ။ ကိုကို႔အရိပ္အေယာင္ေသးေသးေလးေတာင္မေတြ့ရေသး။ မီးရထားကလည္း ထြက္ခါနီးၿပီမို႔ က်န္႔က်န္႔ရင္ထဲ ပူေလာင္ေနရၿပီပဲျဖစ္ပါတယ္။
"က်န္႔က်န္႔! "
က်န္႔က်န္႔ေနာက္ေက်ာဘက္ကေန လာတဲ့အသံမို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုကိုရယ္ ကိုကို႔မာမားရယ္က အေလာတႀကီးေလ်ွာက္လာေနၾကတယ္။ အမ်ားေရ႔ွမွာမို႔ သီးသန္႔နာမ္စားေလး ထုတ္မသံုးေပးတဲ့ကိုကိုက လူႀကီးလူေကာင္းဆန္လြန္းတယ္။
YOU ARE READING
Sweety 1920s (Completed)
Fiksi Penggemar"အနောက်ဘက်ရေကန်ရဲ့ ဇာတ်လမ်းလိုမျိုး တစ်စုံတစ်ယောက်က ကျန့်ကျန့်ကို မြင်မြင်ချင်းချစ်မိသွားတယ်ဆိုရင်ရော..."
