Being on top is second nature for the renowned supermodel, Mireia Aguero. She literally needed to be on top to get where she is now. On top of a bed? Sports car? Billiard table? Kitchen counter? Mini bar? Name it.
Her world expanded in the same way...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
#DS4Unadorned #MAAAD #DaggerSeries
CHAPTER 12: FAVORITE
MIREIA'S POV
Naalimpungatan ako nang maramdaman ko ang mainit na bagay na dumampi sa pisngi ko. My lids fluttered open and the first thing I saw was Axel's handsome face. He's leaning forward with his hand on the side of my face. Nasa labas siya ng nakabukas na pintuan ng passenger seat at mukhang balak niya sana akong gisingin.
"Sorry," he apologized softly. "You fell sideways so I tried to catch you."
Inaantok na tumango ako at umayos ako ng upo. I fumbled for the seat belt, but my uncoordinated sleepy brain won't help me.
Dumukwang si Axel at inabot niya ang kinakabitan ng seat belt ko. He released me from it before he straightened out of the car and held out his hand for me. Inabot ko iyon at tinulungan niya ako na makalabas.
Isang maganda at malaking bahay ang bumungad sa akin pagkalabas ng sasakyan. It's located near a cliff, giving the place a majestic view of the beautiful greenery of Tagaytay. The structure of the house also looked open and welcoming. Pero bukod sa magandang bahay, ang nakaagaw talaga ng pansin ko ay ang mga taong naghihintay sa amin.
Una kong namataan si Belaya na ngiting-ngiti habang katabi ang asawa niya. Nasa labas sila ng pintuan ng bahay kasama sina Lucienne at Trace. Sa loob naman ng nakabukas na pinto ay sina Lia at Gun at sa likod nila ay nakasilip si Luna at ang iba pa nilang mga kapatid.
"Okay lang ba na nandito rin ako?" mahinang tanong ko kay Axel.
I know Axel was expected for dinner but I thought he'll bring me straight to Belaya and Pierce's house. Hindi ko rin naman kasi sigurado kung sasama rin sa dinner ang dalawa dahil wala namang nabanggit sa akin ang babae.
Iginaya ako ni Axel palapit sa pamilya niya. "When Lia cook, we're always expected to be here. Lagi siyang nagluluto ng maramihan kaya lagi talaga kaming pumupunta rito."
"Si Axel at ako lang talaga ang expected kadalasan," sabi ni Lucienne na narinig ang pinag-uusapan namin. "Si Trace, unwanted guest."
"Si Kuya Axel pa maiintindihan ko kasi favorite siya ni Lia. Eh ikaw?" tanong ni Trace.
"Ako ang kakampi ni Lia noong panahon na ang sungit niyo pa sa kaniya kasi hindi pa sila nagkakabalikan ni Gun noon. Akala mo nakakalimutan ko 'yon?" Tinapik ng babae ang sentido niya bago niya dinuro ang lalaki. "Matalas ang memory ko. Kaya nga tandang-tanda ko pa rin ang kasalanan mo sa akin."
Namilog ang mga mata ng lalaki. "Anong kasalanan ko?"
"Ininsulto mo ako."
"Kailan? Iyon ba 'yung tinawag kitang mascot noong nakaraan? Imposible naman. Matagal mo ng niyuyurakan ang pagkatao ko."
