ពិសស្នេហ៍ប្អូនថ្លៃ (yoonmin)

ផ្តើមរឿង : (ត្រឡប់មកវិញ..)

ផ្តើមរឿង...

ពេលវេលាពេលព្រឹកដែលស្រស់បំព្រងដែលជារដូវស្លឹកឈើជ្រុះដែលស្រស់ស្អាតបំផុតនៅក្នុងទីក្រុងសេអ៊ូលនៃប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូងដែលអាចទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរណ៍មិនតិចនោះទេ។
នៅឯប្រលានយន្តហោះណេះវិញយើងក៏បានឃើញក្មេងប្រុសតូចច្រឡឹងកំពុងអូសវ៉ាលីចេញពីប្រលានដោយដំណើរល្វត់ល្វន់សាច់សរលោង ស្បែកសចេញបន្លឺព្រិចៗក្លិនក្រអូបសាយភាយចេញពីកាយធ្វើឲអ្នកដើរជិតលង់និងរាងតូចស្ទើរដើរមិនត្រង់ផ្លូវទៅហើយ។ក្លិនក្រអូបសាយភាយចេញពីរផ្កាដែលជ្រុះម្តងបន្តិចៗធ្វើឲកម្លោះតូចមានអារម្មណ៍ស្រស់ស្រាយជាងមុនបន្ទាប់ពីធ្វើដំណើរអស់ជាច្រើនម៉ោង
«នេះមិនទាន់ឃើញគាត់មកទៀតឬ?»រាងតូចនិយាយដោយដោះវែនតាចេញបង្ហាញឲឃើញទម្រង់មុខដ៏ល្អសាច់ថ្ពាល់ប៉ោងៗcut cutជាពិសេសបបូរមាត់ដ៏សិចសុីពណ៍សុីជម្ពូគួរឲចង់បឺតនិយាយរួមគឺស្អាតអស់ទាស់កន្លែងណាម៉ង់តែគួរឲស្តាយនាយជាក្មេងប្រុសទៅវិញតែគ្មានអ្វីដែលជាបញ្ហានោះទេព្រោះរាងតូចស្រស់ស្អាតជាងស្រីទៅទៀត។
ទឺត!!!
«នេះមិនលើកទូរស័ព្ទទេហ្អេស!!»រាងតូចនិយាយដោយអារម្មណ៍ធន់ទ្រាន់ដែលព្យាយាមទាក់ទង់ទៅបងប្រុសមិនចូលគាត់ថាមកទទួលគេតែនេះនៅមិនទាន់ឃើញស្រមោលទៀតថាបើមិនមកទេគេជិះតាក់សុីទៅក៏បានដោយហេតុខ្លួនចិត្តក្តៅផងនោះរាងតូចរកអូសវ៉ាលីចេញទៅទើបមានសំឡេងមួយបង្អាក់÷
«មីននី!!»
«បងប្រុស!!»រាងតូចទុកវ៉ាលីចុះសិនទើបរហ័សរត់មកឱបបងប្រុសជាទីស្រឡាញ់ដែលបែកគ្នារាប់ឆ្នាំដោយក្តីនឹករលឹកទើបមិនចាប់អារម្មណ៍និងប្រុសម្នាក់ដែលដើរមកក្រោយខ្នងពួកគេទាំងពីររួមទាំងមានបុរសមាឌធំៗពីរនាក់ដើរពីក្រោយទំនងជាអង្គរក្សរបស់នាយហើយ។
«បានហើយបងប្រុស..ខ្ញុំថប់ដង្ហើមណាស់»
«ហិហិ..ដោយសារបងនឹកឯងពេកនោះអី!!ហ្អេសហ្អេ..បែកបងរាប់ឆ្នាំសោះត្រឡប់មកវិញស្អាតជាងបងទៅទៀត...មើលមិនចង់ស្គាល់សោះ»រាងស្តើងជាបងបង្វិលប្អូនប្រុសមើលចុះឡើងទើបពោលពាក្យសសើរព្រោះថាជីមីនស្អាតប្លែកខ្លាំងណាស់រហូតអ្នកខ្លះមើលឡើងភ្លឹក
«បានហើយ!!កុំបញ្ចោលខ្ញុំពេកដឹងអត់ខ្ញុំអៀន..ហិហិ»រាងតូចនិយាយដោយសំឡេងcutៗធ្វើឲថ្ពាល់ចាប់ផ្តើមក្រហមគួរឲចង់ចាប់ទាញ
«Okក៏បាន..តោះទៅផ្ទះលោកប៉ាប្រហែលចាំផ្លូវកូនសំណព្វគាត់ហើយ»
«បាទ..»

ពួកគេទាំងពីរដើរមកដល់ឡានដែលកំពុងចតចាំរួចជាស្រេចទើបរហ័សចូលទៅក្នុងព្រោះមើលទៅរាងតូចប្រហែលអស់កម្លាំងហើយព្រោះខំធ្វើដំណើរតាំងពីរយប់។
«អ៊ោវ!!បងមិនជិះជាមួយខ្ញុំទេហ្អេស?»ជីមីននិយាយដោយឆ្ងល់ពេលឃើញអ្នកជាបងមិនមកអង្គុយជាមួយ
«អត់ទេ!!ឯងទៅមុនចុះបងមានការចូលទិញអីបន្តិច..»
«អ៎..ចឹងចាំជួបគ្នានៅឯផ្ទះណា»
«បាទ..ប្អូនប្រុសសំណព្វ»ជីអ៊ុននិយាយរួចក៏បិទទ្វារឡានវិញទាំងមិនភ្លេចលើកដៃលាគ្នា
«តោះ..ពួកយើងទៅបានឬនៅ?»
«បាទ..លោកប្តី!!»រាងស្តើងងាកមកចាំអារម្មណ៍និងអ្នកខាងនែកវិញហើយមិននេះភ្លេចណែនាំឲប្អូនស្គាល់ទៅហើយរវល់តែរាក់ទាក់គ្នាពេកតែមិនអីទេចាំទៅដល់ផ្ទះតែម្តងទៅ។

Park jiminក្មេងប្រុសអាយុ21ឆ្នាំដែលទើបបញ្ចប់ការសិក្សានៅប្រទេសបារាំងនាយតូចមានបងប្អូនតែពីរនាក់បុណ្ណោះ៉គឺ park jiEunនិងឯងនាយមានអាយុ26ហើយនិយាយឲចំពីរនាក់បងប្អូនគេនិងជាប្រភេទមនុស្សប្រុសតែរូបរាងដូចមនុស្សស្រីណាស់តែទាស់ត្រង់ថាjiminមានឈាមអូមេកាដែលអាចពពោះបានតែគ្មាននរណាដឹងនោះទេក្រៅពីរប៉ាម៉ាក់របស់គេ។
ណែនាំទាំងអស់ម៉ងទៅកុំទុកឲយូរ..
តួឯកប្រុស..
មីន យ៉ុនហ្គី ស្តេចម៉ាហ្វៀអាយុគ្រាន់តែជាតួលេខអាយុ32ឆ្នាំតែមុខមាត់ក្មេងសូមចាញ់មានការងារជាម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនគ្រឿងពេជ្រដ៏ធំប្រចាំប្រទេសនិងក្រៅប្រទេសផងដែរដោយសារនាយពូកែខាងច្នៃពេជ្រលេខ1បំផុតមិនតែបុ៉ណ្ណោះនាយក៏មានក្រុមហ៊ុនគ្រឿងសំអាងដែលនាំចេញទៅក្រៅប្រទេសជាច្រើនដែលមានគុណភាពខ្ពស់ តែក៏មានការងារមួយដែលគ្រប់គ្នាមិនដឹងនៅពីក្រោយខ្នងនាយក៏ជាម៉ាហ្វៀម្នាក់ដែលឈាមត្រជាក់ផងដែរអ្នកណាដែលធ្វើឲនាយខឹងឬទាស់ចិត្តនោះសាកសពគេប្រហែលមើលមិនយល់ឡើយនាយមានការអត់ធ្មត់ណាស់តែបើនាយអស់ការអត់ធ្មត់នោះសូម្បីសាកសពក៏គ្មានផង។

......
To be part1..