Duyduğum ses o kadar karizmatik bir tona sahipti ki benim eksik kalbimi dahi maraton koşusuna çıkartmayı başarmıştı.
Nicki ♤KareAs♧ adı Arslan olan bu adam beni kurduğu tek bir cümleyle yerle bir etmişti.
Ve benim gibi ahmak bir kadın, bir erkeğin ses tonuna yerle bir olmuştu.
Odaya doluşan hemşirelerden birinin yaptığı iğneyle bilincim silikleşirken saatler sonra kendime gelebildiğimde göğsümde bir sızı vardı. Başımda bekleyen doktorum bana merakla bakarken uzattığı bardağı alarak bir yudum su içtim.
“Nasıl hissediyorsunuz Leyla Hanım?”
“Göğsümde hafif bir sızı var.”
“Anlıyorum, kalbinizi bu kadar yoran şey neydi?”
“Heyecanlandım.” Omzumu silkerek verdiğim umursamaz cevaba şaşıran doktoruma gülümsedim. “Ben de insanım doktor Bey, benim de kontrol edemediğim duygularım var.”
“Kusura bakmayın lütfen, sizinle yıllardır beraberiz. İlk defa böyle bir şeye tanık olunca şaşırdım.”
“Emin olun ben sizden daha şaşkınım.”
“Pekala. Lütfen kalbinizi bu kadar yoracak duygulardan uzak durmaya çalışın. Göğsünüzdeki ağrı bir iki gün daha devam edebilir.” Kafamı sallayarak geçiştirdiğim doktorum odadan çıkınca arkasından yüzümü buruşturmadan edemedim. Sanki ben bile isteye kalbimi bu kadar yoruyordum. Hayır, kim duygularını kontrol edebilmeyi öğrenmiş de ben yarım aklımla bunu başarayım.
Sinirlendim.
Aklıma gelen detayla telefonumu elime aldım ve ekranına baktım. Baran’dan mesaj vardı.
Baran: Öldün mü lan lanet karı.
Leyla: Karı değil, kadın.
Baran: Tek sorunumuz buydu zaten anasını satayım. Ölüm döşeğinde bile şirretlik yapıyorsun. Peki, düzeltiyorum. Öldün mü lan lanet kadın.
Leyla: Henüz değil. Ayrıca lanet ve şirret nedir ya. Hanım hanımcık oturuyorum hastane yatağımda.
Baran: Duyduk sesleri, ne oldu?
Leyla: Çok mu duydunuz? Diğerleri ne dedi?
Baran: Önemli olan diğerlerinin ne düşündüğü mü salak karı. Sen, nasılsın?
Leyla: Senin bu karı lafıyla derdin ne be!
Baran: Hoşuma gidiyor.
Leyla: Tövbe estağfurullah. Ayrıca sen az önce beni mi düşündün? Hayırdır nasılsın demeler falan?
Baran: İnsanlık yapmak da suç oldu. Sonra şirret karı diyince kızıyorsun. Pardon, şirret kadın.
Leyla: Sorun yok sadece heyecanlandım.
Baran: Neye?
Leyla: Öylesine...
Baran: Öt!
Leyla: Öt derken?
Baran: Öt kızım öt! Dökül yani konuş. Yemedim öylesine lafını.
Leyla: KareAs kim?
Baran: Arslan.
Leyla: Ciddi olamazsın -.-
Baran: Yo, gayet ciddiyim. *.*
Leyla: Ya söylesene, kim o adam.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MAHKUM (1-2)
General FictionLeyla, yattığı hastane odasında ölümü bekleyen bir kadındı. Yalnızlığında boğulmasına ramak kala eline aldığı telefondan bir numara salladı. Ve salladığı numara, hapishanede yaşayan bir mahkuma aitti. 📮 Leyla: Konuşacak kimsem yok. Bir çiçeğim bile...
