Leyla, yattığı hastane odasında ölümü bekleyen bir kadındı. Yalnızlığında boğulmasına ramak kala eline aldığı telefondan bir numara salladı.
Ve salladığı numara, hapishanede yaşayan bir mahkuma aitti.
📮
Leyla: Konuşacak kimsem yok. Bir çiçeğim bile...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ölümün nefesini, nefes aldığım her an ensemde hissederdim. O umutsuzluk her daim baş ucumda beni kollardı. Oysa ki insanoğlu zaten öleceğini bilerek yaşamaz mıydı? Peki neden bu kadar tasasız, hiç ölmeyecek gibi bir hayat yaşıyorlardı? Ben, neden bunu yapamıyordum?
Ölüm, neden beni bu kadar çok korkutuyordu?
''Daldın?'' Bana dikkatlice bakan Baran'a tebessüm ettim.
''Düşünüyordum.''
''Neyi düşünüyorsun?''
''Neden ölümden bu kadar çok korktuğumu. Oysa ki herkes bir gün öleceğini biliyor ama buna rağmen dünyaya ölümsüzmüş gibi kafa tutabiliyor. Ben neden bunu yapamıyorum?''
''Çünkü senin ölmeden önce yapmak istediğin çok şey var.''
''Ne alaka?''
''Çok alaka. Herkes ölümden korkar Leyla fakat seninle onlar arasındaki fark şu; Sen istediklerini yapacak kadar zamanın olmadığını biliyorsun. Onlar ise henüz çok fazla zamanları olacağını düşünüyorlar.''
''Saçmalık! Buna nasıl emin olabilirler ki? Baksana bir gecede onlarca eve ateş düştü. Bir depremle koskocaman şehir yerle bir oldu. Nasıl emin olabilirler Baran, nasıl! Şuradan çıktığım an bir arabanın altında kalıp da ölmeyeceğimden kim emin olabilir?''
''Kimse olamaz. Bunu herkes bilir ama idrak etmek istemez. Herkes inandığı hayatı ve doğruları yaşar.'' Derin bir nefes alarak sıkıntıyla yüzümü sıvazladım. Baran, haklıydı. Herkes inandığı hayatı yaşıyordu.
''Ne istiyorsun?''
''Anlamadım. Hangi konuda ne istiyorum?''
''Bu hayatta Leyla... Bu hayatta ne istiyorsun?'' Baran'ın sorusuyla tebessüm ederek arkama yaslandım.
''Bir dostum ya da dostlarım olsun istiyorum. Okuduğum kitaplarda en çok imrendiğim şey bu olurdu. Beraber oturup sohbet edeceğim, dedikodu yapacağım ve eğlenebileceğim kişiler olsun istiyorum. Birilerinin arkamdan beni anmasını istiyorum. Bu hayattan kimsesiz bir şekilde silinip gitmek istemiyorum. Ben, var olmak istiyorum Baran. Ölümden bu kadar çok korkarken yanımda birilerinin olmasını istiyorum.''
''Başka ne istiyorsun?''
''Aşık olmak istiyorum. Hiç tanımadığım birini özlemenin ne demek olduğunu öğrenmek istiyorum. Şu kalbimin hastalıktan değil de bir adamın bakışları yüzünden sızlamasını istiyorum. Bu ellerin geçirdiğim nöbetler yüzünden değil de suretine dalıp gittiğim adamın tenine dokunduğum zaman heyecandan titremesini istiyorum. Baran.. Ben, çok şey mi istiyorum?''
''Bilmiyorum Leyla. Sence çok mu şey istiyorsun?''
''Çok şey istiyorum. Olduğum konuma bakarsak ben asla yaşayamayacağım şeylerin peşinden koşarak kendime eziyet ediyorum.''
