GİRİFT

2. Bölüm

2. Bölüm.

Bölüm Müziği:Bir Beyaz Orkide

İyi okumalar....

****************

Yazardan:

İzgi kardeşim dediği adamın kollarında ambulansa götürülürken geçmişi, bir bir gözünün önünden geçiyordu.

İyi bir çocukluğu olmamıştı. 9 yaşına kadar bir ailesi olsa da sonrasında yaşadığı bir olayla hayatı tepetaklak olmuş, 1 yılını yetimhanede geçirmişti. Orada Kaan ile tanışmış, ona bazen ağabey, bazen kardeş olan adamı dostu bilmişti. Kaan onun kimseye söylemediği travmalarına şahitlik etmişti.

Geçirdiği panik atak krizlerinde, terapi gördüğünde, yanlız hissettiğinde... Her zaman Kaan yanında olmuştu. Şimdi de Kaan yanındaydı ama dostu olarak değil. Bir haini tutuklayan asker olarak.

"İzginin eli kamuflajının üzerinden bayrağı okşarken Kaan onun yaradan gözükmeyen yüzüne baktı.

O an boynunda gördüğü kolye ile boğazına koca bir yumru oturmuştu.  Bu yumru yüzünden yutkunamazken onlara doğru hızlı adımlarla gelen  paramediklere baktı. Hepsi görevlerini yapmak için buradalardı ama gözlerinde açıkça işlerini yapmaktan çekindikleri anlaşılıyordu. Hepsi buradaki kişinin bir suçlu olduğunun farkındalardı.

Kim bir uyuşturucu satıcısına yardım etmek isterdi ki?

Kimse istemezdi. Fakat ettikleri yemin bu isteklerini geride bırakıyordu.

Kaan hastaneye giden ambulansın arkasından bakakalırken Serdar ağabeyi onu küçük bir çocuk gibi kolunun altına almış omzunu sıvazlamıştı. 5 yıl içerisinde kardeşten farkları kalmamıştı. Time girenler, çıkanlar olsada aralarındaki kuvvetli bağ asla azalmamıştı.

 Kaan onlara İzgi ile olan çocukluk anılarını anlatmıştı. Yeri geldiğinde birlikte gülmüşler, yeri geldiğinde ise hüzünlenmeden edememişlerdi.  Zaten onların nefreti Kaan'ın Kardeşi olan İzgiye değil, insanların ölümüne canice sebep olan Duruyaydı. 

"Keşke aklımda hep eski Kardeşim olarak kalsaydı. 5 yıl önce, o gün ölmüş olmasını bile bu anı yaşamama tercih ederdim." ağzından zorlukla çıkan kelimelerle Serdar gülümsemişti. Komutanları da dahil olmak üzere herkes Kaan'ın İzgiden tam anlamıyla nefret edemeyeceğini biliyorlardı.

"Bu yüzden kimse seni suçlamaz. Ne de olsa 13 yıllık bir geçmişiniz var. Kardeşsiniz siz." dediğinde Kaan kısık bir sesle "Kardeştik." diye mırıldanıp ağabeyinin kolunun altından çıkmıştı. Timdekiler ise işi çoktan narkotik şubeye devretmiş, mekandan çıkmışlardı. 

2 patron ve sayısızca çalışanları ellerindeydi.

"Hadi o zaman bekletmeyelim diğerlerini. Hem daha Duru'nun neden o halde olduğunu bulmamız lazım. Neden kendilerinden olan birisine bunu yapsınlar ki?" dedikten sonra arabaya doğru ilerlemeye başladı.

"Bilmiyorum aslanım. Ama bildiğim bir şey var ki bu cani insanlar küçücük çocuklara acımıyorlarsa kendilerinden olan birisine de acımazlar." Serdar ağabeyinin söylediklerine başını sallayıp arabaya binen Kaan tekrardan düşüncelere dalmıştı...

------------

10 Gün sonra:

İzgi'nin Anlatımıyla:

Sol bileğime takılı kelepçe ile hastane yatağında öylece uzanıyordum.

Odama doktor ve hemşireler hariç kimse giremiyordu Ki onların yanında bile içeriye bir jandarma giriyordu. Sebebinin eski asker olmam olduğunun farkındaydım.