In The Arms of Dela Vega Triplets

Chapter 23.1

CONTINUATION

Samantha POV

" Where are they? " Tanong ko at palinga linga sa paligid. Pagkatapos kung tinanggal ang apron ay nilagay ko na yung ibang pagkain na niluto ko sa mesa.

Napatingin ako kay Eurika na naunang ng umupo tinitikman yung niluluto ko may dala pa siyang cellphone. Sa tingin koy pagkain na naman ang pinanood nito

" Nasa music room girl. Sa tingin ko talaga wala kahit ano ang nakuha ng mga pamangkin ko sayo. Kasi kahit ang talent ng triplets nakuha din ng mga anak mo... nagtataka tuloy ako ikaw ba ang ina nang mga yon" medyo natatawang sagot niya. Inirapan ko lang siya pero hindi naman niya nakikita yun dahil nasa cellphone ang attention nito.

" Opps sorry ayaw mo nga pala marinig na binabanggit ko ang triplets... Pero girl kung sakaling magkita kayo ng Triplets ulit pag babalik na tayo sa Pilipinas anong gagawin mo? " Curious na tanong niya nasa akin na ang attention. Napaisip tuloy ako..

" Ewan.." mahinang sagot ko. Inirapan niya ako tapos nasa cellphone ulit ang tingin. Ano nga bang gagawin ko? Magtatago? Itatago ang mga anak ko?

" Oh My Gosh! Kailangan mo tong makita Samantha girl!" Napaigtad ako sa sigaw ni Eurika pagkatapos iniharap sakin ang cellphone nito.

Unang bumungad sa akin ang maraming reporter, nakaharap sila sa stage kung saan nandon ang Triplets.

They looks dashing in their suit. My heart ache seeing their blank expression feels like their not the Triplets I know from before. Their dark ruthless green eyes people for sure feel intimidated in their presence. Their body change its become lean and muscular. Napatingin ako sa babaeng katabi nila hawak ni Hellion ang beywang nito, habang nasa kanan naman si Lucifer katabi naman ni Lucifer si Damon. Maganda ang ngiti nito habang sinasagot ang tanong nung mga reporter.. napalunok ako ng naramdaman ulit ang familiar na sakit na dumadaan sa puso ko.

Nakakatawang isipin na kahit ilang taon pa siguro ang lumipas itong puso ko hindi parin sumukong tumibok para sa kanila. Pinagmasdan ko yung babae Familiar siya sa akin nakalimutan ko lang saan ko nga ba siya nakita

" Mr. Dela Vega, is this all about the negotiation between your companies. The merging of the Soliman Corporation and S.A.M Dela Vega group of Companies? " they in front of the female reporter who's asking them a question. And the girl smiled into the cameraman who's taking the footage of their enterview. Napairap ako sa kawalan mas maganda pa rin ako

" Yes. I am Selena Soliman their fiance and soon to be wife " nakangiting pakilala nung babae wala namang reaction ang tatlo.

Natigilan ako dapat inaasahan ko na to diba? Na baka hindi na ako ang mahal? Na baka nakalimutan na nila ako..ang tagal na rin kasi. Natawa ako ng mapakla ang unfair lang dahil hanggang ngayon sila parin

" Well congratulations then. We hope the best for the merging com--" pinatay na agad ni Eurika ang cellphone pero ang mga mata ko nakatuon parin sa cp niya

" Nagugutom na ako oo.. kain na tayo? Ayy mukhang masarap tong niluluto mo! " Pilit pinasigla ni Eurika yung boses niya.. nakangiti pa siyang ngumiti sakin pero alam ko namang pilit lang yun.

I sigh.. tumalikod na ako upang puntahan na ang mga anak ko sa music room. Naabutan kong nag da drum si Devon habang naggigitara naman si Lance and as usual nag babasa naman si Heixon. Hobbies na nila yung kumakanta sila kaya nga pinapagawaan ko ng music room ang bahay namin dito sa Hongkong. Medyo napapansin ko narin ang pareho nilang pag kagusto sa isang bagay hindi na ako magtataka kung iisang babae lang din ang magugustuhan nila balang araw.

Balak ko narin sanang ipakilala sila sa Triplets kung sakali man kaming babalik sa Pilipinas. Alam ko namang karapatan din nilang malaman yun pero natatakot ako na baka hindi nila matatanggap ang mga anak ko.. natatakot din ako na baka kukunin nila ang mga anak ko sa akin kung sakaling malaman nila na may anak sila sa akin. Nasasaktan din ako para sa mga anak ko na baka malaman nila na mayroon nang bagong pamilya ang mga papa nila. D*mn naguguluhan ako.

Pero ngayon nalaman ko na ikakasal na sila baka pwedeng hindi ko na rin ipaalam na meron silang anak. Ayaw kung masaktan ang mga anak ko hindi ko kakayanin yun baka talagang itatago ko na sila habang buhay pag nangyari yun.

" What's wrong Mommy ?" Isang kalabit ang nagpabalik sa akin sa realidad. Napatingin ako sa mga anak ko nang nakakunoot noong nakatingin sa akin.

Parang Triplets lang pag magtaka. Umiling ako upang ialis ang triplets sa isipan ko. Stop it Samantha ikakasal na yong mga ha*yop! Move on na! Hindi naman siguro halatang bitter ako diba?

" Nothing babies.." nakangiting sagot ko. Nagtaka ako ng niyakap nila akong tatlo pagkatapos nag papout na tumingala sa akin Kaya natawa ako ng kunti.. sa akin lang din sweet ang tatlong to. Katulad ng Triple--- stop it Samantha!

" You look sad mommy?" Tanong ni Lance seryoso ang mukha nito.

" Of course not..bakit naman ako malulungkot kasama ko naman ang mga gwapo kong mga Babies. Kain na tayo! Niluto ko yung mga favorite's food ninyo!" Nakangiting sabi ko, ngumiti din naman sila pabalik nakahawak na sa kanang kamay ko si Heixon, nasa kaliwa naman si Devon at nauna ng lumakad si Lance.

" Mommy are we going to call lolopa today? " Tanong ni Lance. Tinanggal na nito ang sunglasses sa mata at nilagay sa harap ng damit. Sa edad na six matatalino na ang mga anak ko, para na nga silang mature magsalita at magisip.

Sa tingin koy sa mga papa nila nakuha ang katalinohan b*bo kasi ako nung high School hanggang ng college napakaboring din naman kasi ang clase mas gusto nalang lagi sa simbahan.

" Yes, baby " malambing na sagot ko. Napatingin ako kay Eurika ng nagmamadaling lumapit Ito sa amin hindi ko matukoy kong anong expression niya habang papalapit

" Girl! Bad news. Ang D-dad mo..." nauutal na sabi niya. Bigla akong kinabahan

" B-bakit anong nangyari? " Kinakabahan na tanong ko. Napansin ko rin ang pag alala ng mga mukha ng mga anak ko

" K-kailangan na nating bumalik sa Pilipinas. Yung Dad mo na ospital inaatake daw sa puso.." para akong naglamig sa sinabi niya. Tinakpan ko ang bibig. Bakit ganon? Wala naman siyang sakit na sinabi sa akin...matagal naba niyang tinago to

Tumutulo ang luha ko, nanginginig ang balikat ko dahil sa hagulhol nag-alalang niyakap naman ako ng mga anak ko. Kailangan naming bumalik sa Pilipinas..si Dad! Kailangan niya kami!

This chapter dedicate to Indhay MA R IA ☺️